De in 1939 geboren Barnard was een veelzijdige schrijver. Zijn jeugdboeken ”Boela van die blouwater”, ”Danda” en ”Voetpad na Vergelegen” (gepubliceerd tussen 1962 en 1987) waren succesvol. Onder de titel ”Boele van het blauwe water” kwam in 1972 bij uitg. Callenbach een Nederlandse vertaling van de ”Boela”-roman uit.

Met het uit vijf novellen bestaande werk ”Dwaal” (1964) ging Barnard van de realistische schrijfwijze meer en meer over naar het absurde en zoekende in existentialistische zin. De invloed van schrijvers en filosofen als Jean-Paul Sartre, Samual Becket en Alain Robbe-Grille liet zich hier gelden. In Barnards eerste drama ”Pa, maak vir my ’n vlieër, pa” (“Papa, wil je voor mij een vlieger maken”) uit 1964 verbindt Barnard het allegorische met het realistische en vermengt hij het serieuze met het komische.

Een hoogtepunt in Barnards oeuvre vormde de verhalenbundel ”Duiwel-in-die-Bos” (1968). Hierna volgden de romans ”Mahala” (1971), ”Moerland” (1992) en ”Boendoe” (1999). Opvallend is het gevaarlijke en onheilspellende als achtergrond van deze romans.

Barnard schreef ook twee draaiboeken die door zijn vrouw Katinka Heyns werden verfilmd: ”Die storie van Klara Viljee” (1991) en ”Paljas” (1996).

Christiaan Barnard was een van de vernieuwers binnen de zogenaamde Sestiger-Beweging. De Sestigers zoals André P. Brink, Abraham H. de Vries, Jan Rabie en later Breyten Breytenbach verrijkten de Afrikaanstalige letterkunde met nieuwe thema’s en vernieuwende vertelvormen.

Met Chris Barnard verliest Zuid-Afrika een van weinige, nog overgebleven Sestigers. In het dagblad ”Die Burger” getuigden onder meer Adam Small en Breyten Breytenbach van hun grote waardering voor de overleden collega-schrijver.