Jihadisme ver weg, terrorisme dichtbij, vragen over vluchtelingen en immigratie; er is geen gebrek aan nieuws over de islam. Afhankelijk van hoe je naar de berichten luistert, zou je kunnen denken dat de meeste moslims erop uit zijn om jou te doden óf dat moslims behoren tot de meest onderdrukte en buitengesloten groep op aarde.

Zoals geldt voor bijna elk ander controversieel onderwerp tegenwoordig, verklapt je mening over de islam je positie in de cultuuroorlog van onze tijd. Of je bent van mening dat de leiders van Amerika zwak zijn en bang om de waarheid over de islam te ver­tellen. Of je vindt dat hét probleem is dat de grote massa van de ‘Biblebelt’ van de VS intolerant en bevooroordeeld is en te snel geneigd de trekker over te halen.

Wat moet ons uitgangspunt zijn als we nadenken over de islam? Voor een christen is het geen slecht idee om de Bijbel te raad­plegen. We kunnen daarmee uiteraard niet iedere politieke vraag beantwoorden. Wel kunnen we op grond van de Bijbel op z’n minst enkele belangrijke waar­heden benoemen die gelden als we op een christelijke manier willen nadenken over de islam. Laten we drie setjes waarheden (steeds een positieve en een negatieve) onder de loep nemen.

Identiteit

Moslims zijn gemaakt naar het beeld van God en moeten daarom eerlijk, waardig en met respect behandeld worden. We mogen moslims niet wegzetten als verachtelijke buitenlanders of vreemden; laat staan als minderwaardige schepselen die met minachting bejegend mogen worden. Zij zijn medebeelddragers (Gen. 1:26, 27); we dienen hen lief te hebben zoals we zelf geliefd zouden willen worden (Matth. 22:39).

Dit betekent niet dat moslims onze geestelijke broeders en zusters zijn. Deze familiaire terminologie wordt in het Nieuwe Testament strikt gereserveerd voor mensen die behoren tot het lichaam van Christus (1 Joh. 3:1-3, 9-10, 14-16 en 1 Joh. 5:1-5). Alleen wanneer we God kennen als onze Vader en Jezus Christus als onze regerende en verzoende oudste Broeder, zijn we opgenomen in het huisgezin van God (Hebr. 2:11). Moslims kunnen vrienden, buren, collega’s of zelfs biologische familie zijn. Maar alleen zij die door de Heilige Geest wederom­geboren zijn, zijn onze geestelijke broeders en zusters (Joh. 1:12, 13).

Geloof

Tussen moslims en christenen bestaan belangrijke religieuze overeenkomsten. Abraham is zowel binnen het christendom als de islam een belangrijke figuur. Beide religies zijn strikt monotheïstisch. Beide religies erkennen dat Jezus op z’n minst een belangrijke profeet was. Beide religies hechten verder veel waarde aan geïnspireerde heilige boeken.

Dit betekent niet dat moslims en christenen dezelfde God dienen. De verschillen tussen het christen­dom en de islam zijn groot en diep. Er zijn meningsverschillen over de Bijbel, de Koran, de positie van Mohammed, de Persoon en het werk van Jezus Christus, wat er gebeurde aan het kruis, wat er gebeurt als je sterft en hoe je in de hemel komt – om slechts enkele van de grootste verschillen te noemen.

Christenen dienen een drie-enige God, één God in drie Personen: Vader, Zoon en Heilige Geest (Matth. 28:19, 20). Volgens het christendom wordt God alleen echt gekend en oprecht aanbeden wanneer Hij wordt gekend en aanbeden als de God en Vader van onze Heere Jezus Christus (Joh. 1:19, Joh. 14:6-7 en 9-11). De christelijke God is de onzichtbare God Die in Christus Jezus zichtbaar tot ons kwam (2 Kor. 4:4-6 en Kol. 1:15). Alle andere concepten van God zijn niet alleen incompleet, maar ook afgodisch (Joh. 8:39-59).

Welkom

Christenen zouden moeten uitkijken naar mogelijkheden om hun liefde en betrokkenheid te tonen tegenover moslims in hun omgeving. Ik heb in de loop van de jaren een aantal moslims in mijn woonplaats East Lansing leren kennen. Ze waren uiterst vriendelijk; het kostte vrijwel geen moeite om met hen in contact te komen. Sommigen woonden langer in East Lansing dan ik. Anderen waren net aangekomen in de Verenigde Staten voor werk of studie.

Ik ben dankbaar voor de commissie van onze kerk –en in andere kerken– die voor moslims en andere nieuwkomers zorgt en hun het gevoel wil geven dat ze welkom zijn, dat ze thuis zijn (Rom. 12:9-18).

Dit betekent niet dat kerken de verantwoordelijkheid hebben om overal zorg te dragen voor moslims. Christenen moeten goed doen aan alle mensen, als de gelegenheid zich voordoet, in het bijzonder aan de huisgenoten des geloofs (Gal. 6:10).

De prioriteit van de kerk is de kerk. De missie van de kerk is om volgelingen van Christus te werven en gezonde kerken te planten (Hand. 14:21-23 en Rom. 15:19). Wanneer we anderen aanmoedigen tot liefde en goede werken moeten we niet klagen over medechristenen die weinig of geen aandacht hebben voor moslims. Zij hebben andere talenten of een andere roeping. Christelijke naastenliefde betekent gewoonweg niet een-op-een dat je hulp biedt aan alle hulpbehoevenden. Openstaan om anderen te helpen, is niet hetzelfde als een verplichting om iedereen te helpen.

Het moge duidelijk zijn, mijn lijst met waarheden is kort. Er valt nog veel meer te zeggen. Instemming met op z’n minst deze drie (of zes, zo vermoed ik) dingen, zou ons, christenen, echter al helpen om in onze contacten met moslims niet verkeerd te beginnen of voorkomt dat we ons in de verkeerde richting bewegen.

De auteur is voorganger van de University Reformed Church in East Lansing (Michigan, VS). Dit artikel is overgenomen van de website van de Gospel Coalition.