Noorwegen is het enige land dat nog commerciële walvisvaart kent. Deze zomer gaan de Noren 670 dwergvinvissen jagen. Vorig jaar waren dat er 647. In de jaren ’50 en ’60 harpoeneerden de Noren er bijna 1800 per jaar. Het land wil ook meer zeehonden, meer bepaald de zadelrob en de klapmuts, gaan vangen. Vorig jaar subsidieerde de Noorse overheid de vangst van 35.000 zeehonden.

Een aantal walvissoorten was bijna uitgeroeid toen de Internationale Walvisvaart Commissie (IWC) de walvisvangst in 1986 verbood. Noorwegen begon in 1993 onder luid protest opnieuw met de jacht. Het land hoeft zich als lidstaat niet te houden aan het verbod, maar wil wel dat het opgeheven wordt, zodat de IWC haar oude functie van jachtbeheerder terugkrijgt. IJsland en Japan mogen walvissen vangen voor wetenschappelijk onderzoek, al komt het vlees grotendeels toch in restaurants terecht.

Volgens milieuvereniging Greenpeace toont het beleidsdocument aan dat Noorwegen de internationale pogingen om walvissen te beschermen, blijft negeren. In 2001 hervatte het land de export van walvisproducten naar IJsland en de Faeröer.

Als Noorwegen de IWC niet kan bewegen het verbod op te heffen, overweegt het de jacht te laten beheren door de Noord-Atlantische Zeezoogdieren Commissie, een kleinere alliantie van landen die voorstander zijn van walvisvangst. Het land beweert dat het zijn quota nu berekent op basis van berekeningen van de IWC die de walviskolonies voor uitsterving moeten behoeden.