We schrijven een doordeweekse middag, ergens in de nabije toekomst. In huize Hardeman op de Veluwe checkt Betty (36), werkzaam in de zorg, de berichten op haar smart­phone. Een vluchtige blik op de app KeepTrack leert dat Nathan (12) en Naomi (10) onderweg zijn van school naar huis.

Tijd voor koffie. Betty glimlacht naar het koffiezetapparaat, dat is uitgerust met RealSense-technologie van fabrikant Intel. Een 3D-camera herkent Betty’s gezichtsuitdrukking en weet hoe laat het is: een cappuccino zonder suiker. Waar is de tijd gebleven dat je voor een kop koffie nog op een knop moest drukken? Betty lacht bij die gedachte. Oeps, nu zet het apparaat een tweede kopje.

Er klinken voetstappen op het tuinpad, begeleid door de vertrouwde geluidjes van WhatsApp. De kinderen. Ze hebben onderweg op de fiets tientallen berichten van klasgenootjes gemist. Terwijl Betty plakken cake snijdt, meldt haar slimme armband dat zij vandaag gezond bezig is. Ze heeft al 10.000 stappen gezet en is 12 keer een trap op en af gelopen. Daarbij zijn de nodige calorieën verbrand, een geruststellende gedachte.

Geen tijd

Hoeveel apparaten er in huis verbonden zijn met internet? De familie Hardeman is de tel kwijtgeraakt. Het doet er ook niet toe. Internet is er gewoon: altijd, overal en tegelijk haast onzichtbaar. Net zo vanzelfsprekend als verlichting en verwarming, die overigens ook alweer jaren via de smartphone worden bediend.

Maar wat er sinds 2015 ook veranderd is in huize Hardeman, er gaan nog steeds 24 uren in een etmaal. Vader Arnold (40), druk met zijn kantoorbaan en nevenfuncties, ziet zichzelf als een slechte multitasker. Toch wil hij er graag zijn voor de kinderen. Vanmiddag helpt hij Naomi op afstand met haar spreekbeurt over het koningshuis.

Het is vier uur. Naomi twijfelt even of ze op zoek zal gaan naar een laptop, die vast ergens onder een bank slingert. Te veel moeite. Ze sluit haar telefoon aan op een kastje ter grootte van een luciferdoosje, het Continuum-dock. Dat is weer verbonden met een beeldscherm, muis en toetsenbord. De telefoon is nu veranderd in een Windows-pc, waarop Naomi in Word haar spreekbeurt opent.

In een kantoorgebouw 30 kilometer verderop klikt vader Harde­man hetzelfde Word-document aan op zijn MacBook van Microsofts concurrent Apple. Elke letter die zijn dochter typt, verschijnt onmiddellijk op het scherm. In de kantlijn geeft vader advies en beantwoordt hij de vragen van Naomi. Dat alles natuurlijk tussen de bedrijven door, want er moet ook gewerkt worden.

Ontspanning

Thuis heeft zoon Nathan zich intussen met een tablet op de bank geïnstalleerd. Hij bekijkt de nieuwste video van de 17-jarige vlogger Boaz Bazen uit Tholen, die met zijn videokanaal ”Biblebelt Boaz” op YouTube dagelijks een paar duizend kijkers trekt. Moeder Hardeman vindt dat de video’s eigenlijk nergens over gaan, maar ze moet toegeven: die Boaz is een sympathieke knul. En dus kijkt ze af en toe geïnteresseerd mee over de schouder van haar zoon.

Eind van de middag, het RD valt in de brievenbus. Soms is het prettig om even niet naar een scherm te kijken, vindt Betty. Ze ziet op haar telefoon dat Arnold inmiddels in de auto is gestapt. De zelfrijdende Peugeot meldt dat hij over 35 minuten thuis is en dat de auto dan nodig moet worden opgeladen. Arnold benut de reistijd om te overleggen met zijn virtuele secretaresse Cortana, die in zijn smartphone huist. „Zou je willen noteren dat ik morgenochtend vroeg een halfuur ga zwemmen?”

Terwijl Naomi de laatste hand aan haar spreekbeurt legt, is Nathan verdiept in een computerspel. Op de tafel in de woonkamer bouwt hij een legokasteel. Alleen hij kan het bouwwerk zien, door zijn HoloLens: een bril die digitale objecten in 3D toevoegt aan de leefomgeving. Zo gaan de virtuele en de echte werkelijkheid naadloos in elkaar over. Nathan bestuurt het spel met hand­gebaren, die door camera’s in de bril worden geregistreerd.

Waarheen?

Terug naar 2015. Microsoft geeft met de interactieve tentoon­stelling ”FutureProef” in Amster­dam een voorproefje van wat de consument te wachten staat. Slimme technologie zal zich zodanig aan de gebruiker aanpassen dat deze productiever wordt. Zo besteden we onze tijd nuttiger en komen we meer toe aan „leuke dingen.” Het laat zich raden dat de soft­waregigant ruimschoots in „leuke” producten voorziet om de leemte te vullen.

Computersystemen kennen onze persoonlijke context en kunnen ons via 3D-camera’s ‘zien’. De interactie met computers moet zo menselijker en laagdrempeliger worden. Dat intelligente systemen steeds meer van ons weten en dat bovendien ons hele hebben en houden in de ”cloud” is opgeslagen, verontrust mensen soms. De verzekering dat privacy bij Micro­soft vooropstaat, kan die zorg niet helemaal wegnemen.