Deze recepten tegen het kwaad van de terreur klinken ook voor de hand liggend. Wie zijn grenzen niet goed bewaakt, biedt goed- en vooral kwaadwillenden vrije doorgang. Dat is waar. Maar is daarmee de aangedragen oplossing echt afdoende? Dat niet.

Uit wat we nu weten van de daders van Parijs is in ieder geval duidelijk geworden dat er onder hen waren die gewoon in West-Europa geboren en getogen zijn. Dus ook al zouden de grenzen streng bewaakt zijn geweest, dan nog hadden zij in West-Europa kunnen toeslaan. Bovendien weet iedereen dat het sluiten van grenzen een onmogelijke opgave is, tenzij je een soort Berlijnse Muur bouwt.

Strenge grensbewaking creëert slechts schijnveiligheid. Waarmee overigens niet is gezegd dat grens­bewaking totaal zinloos is. Zeker de grenzen van landen aan de Middellandse Zee kunnen en moeten beter in de gaten gehouden worden. De Europese Unie zou hier ook meer geld en energie in moeten steken, zonder daarbij de illusie te hebben dat ze iedereen met verkeerde bedoelingen kan tegenhouden.

Ook de oproep om geen enkele asielzoeker meer toe te laten, is discutabel. Tussen de vluchtelingen vanuit Syrië en omliggende landen zitten vast mensen met verkeerde plannen. Maar het overgrote deel van hen voelt juist de dolk van IS in z’n rug prikken en slaat daarom op de vlucht. Inmiddels weten ook wij hoe die dolk voelt. Is het humaan, is het christelijk om hen aan hun lot over te laten? En, nogmaals, de meeste terroristen die vrijdag aanslagen pleegden, kwamen niet uit Syrië, maar uit België en Frankrijk.

Het is ook zeker waar dat vrijwel alle terroristen islamiet zijn. En er zitten in de leer van Mohammed elementen die aanzetten tot geweld. Te gemakkelijk wordt dat weggepoetst. Maar dat betekent nog niet dat elke moslim een terrorist is. Dat onderscheid moet gemaakt worden. Wie dat ontkent en alleen maar hamert op het gewelddadige karakter van de islam, brengt de oplossing ook geen stap dichterbij.

Daarbij moet wel worden aangetekend dat het vooral moslims zelf zijn die het jihadisme in hun gelederen moeten bestrijden. Burgemeester Aboutaleb van Rotterdam is daarin een voorbeeld. Meer (vooraanstaande) moslims zouden hem moeten volgen.

Wie deze goedkope oplossingen weerspreekt, kan gemakkelijk verweten worden alleen maar lief te willen zijn. Zachte heelmeesters maken immers stinkende wonden. Maar tegelijk is waar: ondoordachte acties en goedkope oplossingen zullen het probleem alleen maar vergroten. Wie wind zaait zal immer storm oogsten.

Wat dan wel? Dat antwoord is niet zomaar te geven. Er is opgeroepen tot gebed voor Parijs. Moeten regeringen niet eerst op de knieën voor ze besluiten nemen? Dat is geen dooddoener. Dat is noodzakelijk.