Syrisch kruisje richt gedachten op overwinning van het kruis
In mijn werkkamer hangt sinds kort een kruisje. Een prachtig exemplaar met een kunstzinnig ingelegd mozaïek en afkomstig uit Damascus. Als ik ernaar kijk, gaan mijn gedachten naar het Syrische volk. Het lijkt of de vorst der duisternis het in Syrië alleen voor het zeggen heeft. Maar die tijd is voorbij.
Zondag ging bij ons de preek over Daniël 10, over de vorst van Perzië en Griekenland. De vorst van Perzië, een demon, hield de engel tegen die op weg was naar de biddende Daniël. Zo was de situatie in het Oude Testament. De duivel had de landen en volken in zijn macht. Ook de volken die het huidige Syrië vormen. Het waren wereldwijd de tijden der onwetendheid, onder de macht van satan, behalve het kleine onaanzienlijke Israël en het land Kanaän.
Terwijl de mensen geschapen waren om God te dienen, wist de satan op een listige manier onbekommerd toegang te krijgen tot het hart van mensen en heersers, en oefende hij absolute macht uit over de volken. Hij creëerde namaakgoden voor hun religieuze behoeften. Niet voor niets wordt hij in Johannes drie keer aangeduid als „de overste van deze wereld.” Het was geen grootspraak toen hij alle landen van de wereld aanbood, in ruil voor een knieval van Jezus. De koninkrijken waren hem overgegeven (Luk. 4:6). Dat gold ook voor het Syrische volk en land. Maar die tijd is voorbij.
Overwinning
Want toen werd hét kruis opgericht. Toen kwam het Koninkrijk van God. Toen heeft Koning Jezus door Zijn dood de duivel vernietigd (Hebr. 2:14). Jezus Christus heeft de sterke zijn vaten ontroofd (Matth. 12:28, 29). En één voor één heeft Hij door de verkondiging van het krachtige Evangelie alle landen en volken onder Zijn heerschappij gebracht. Heidenvolken zijn bekeerd, van de duisternis tot het licht, van de macht van de satan tot God (Hand. 26:18). De duivel is weggestoten uit het bestuurscentrum, de hemelse gewesten (Openb. 12:7, 8). Zo heeft Christus Zijn hand gelegd op Syrië. Het was zelfs een van de eerste vaten die Hij de satan ontroofde. Daarvoor ging Paulus op weg naar Damascus!
Nu is er chaos in de wereld, veel verwarring. Maar van onzekerheid zou toch geen sprake moeten zijn. Christus overwint. Zijn Koninkrijk staat vast. Als er één Bijbelboek is dat daar duidelijk over is, is het wel Openbaring. De patronen die daar beschreven staan, zien we de in hele kerkgeschiedenis terug, steeds heftiger. Zelf las ik van de week nog in Openbaring 17 hoe de heersers en verleiders elkaar zullen ombrengen, want God heeft het in hun hart gegeven. De islam staat op tegen het kapitalisme (denk ook aan 9/11), islam vecht met islam, IS vernietigt de oude afgoden. We zien het gebeuren, maar God heeft het in hun hart gegeven. Hij heeft alles onder controle. Zij zullen oorlog voeren tegen het Lam, maar het Lam –want Heere der heren is Hij en Koning der koningen– zal hen overwinnen, en zij die samen met Hem zijn, geroepenen, uitverkorenen en gelovigen (vs. 14)
Zo kan ik als ik naar het kruisje kijk mijn gedachten richten op de overwinning door het kruis. Ik kreeg het Syrische kruis trouwens van Georg Meassy. Hij woont en werkt in Damascus en was twee weken geleden te gast bij de Stichting Ismaël, die hem voorziet van Arabische kinderbijbels en van hulpgoederen. Hij vertelde over de gevaren van het leven in de Syrische hoofdstad, maar ook hoe de kerken er volstroomden. De mensen die een kinderbijbel gekregen en gelezen hadden, smeekten om een echte Bijbel: honger naar het Woord.
Toen we Meassy vroegen of hij een wens had, vroeg hij een beetje beschaamd om nog meer middelen om als kerk in dat duistere en gevaarvolle Damascus een licht te mogen zijn en het Licht te kunnen verspreiden. In Damascus rijdt niet alleen de vale ruiter van de dood. Voorop gaat het witte paard, en Die erop zit heeft een boog, en gaat, overwinnend en om te overwinnen.
Aan dit alles herinnert mij het kruisje aan de witte wand van mijn werkkamer.
Reageren? welbeschouwd@refdag.nl