De Assyrische christen Abraham beth Arsan kwam in 1980 vanuit Zuidoost-Turkije naar Nederland. Hij heeft tal van familieleden in Syrië. „Een aantal van hen zit al meer dan een jaar opgesloten in de christelijke wijk van Aleppo, vaak zonder water, zonder elektra en zonder voedsel. Als er stroom is, kan ik contact met hen hebben via telefoon en internet.”

De situatie in het Midden-Oosten brengt een enorme volksverhuizing teweeg. „Ik ben ex-vluchteling, dus het zou egoïstisch zijn om te zeggen: grenzen dicht”, zegt Arsan. „Maar het is ondoenlijk om al die mensen uit Syrië, Irak, Afghanistan en andere landen in West-Europa te herbergen. Grenzen sluiten líjkt onbarmhartig, maar wij kunnen al die miljoenen niet opvangen.”

Tegelijk kan het Westen de vluchtelingen ook niet tegen­houden, stelt de woordvoerder van de Stichting Assyrië Nederland. „Ze kómen gewoon, en geen enkele grenscontrole houdt hen tegen. Bulgarije heeft een hek met prikkeldraad neergezet, maar de mensen kruipen eronderdoor.”

Grenzen sluiten kan niet, de vluchtelingen toelaten ook niet, en dus is er volgens Arsan maar één oplossing: ingrijpen, met name in Syrië. „Dat is niet populair, door de ervaringen die de westerse landen in Irak opdeden. Maar het zal toch moeten.”

Het minste wat dient te gebeuren, is het creëren van ”veilige havens” voor bevolkingsgroepen die nu in de knel zitten, meent Arsan. „De Koerden hebben in Irak zo’n gebied waar ze redelijk ongestoord kunnen wonen. In Noord-Syrië is de Koerdische partij PKK een betrouwbare bondgenoot van het Westen, met een effectief leger. Maar we durven de PKK niet voluit te steunen omdat we Turkije te vriend willen houden. Als het Westen de PKK van de juiste wapens voorziet, zouden de Koerden binnen een uur Raqqa, de hoofdstad van het islamitische kalifaat van IS, veroveren. Zo zou in Noord-Syrië een zone gecreëerd kunnen worden waar miljoenen mensen veilig kunnen wonen.”

Om tot een oplossing te komen, zal het Westen met de Syrische president Assad en zijn Russische collega Poetin moeten gaan praten, stelt Arsan. „Assad is een walgelijke figuur, maar er is in ieder geval mee te praten. Dat kun je met IS niet. Het Westen, Syrië en Rusland zullen –op z’n minst tijdelijk– moeten samenwerken om IS uit Syrië weg te krijgen.”

Nazisme

Het is ongekend wat er in het Midden-Oosten gebeurt, beklemtoont Arsan. „Er zijn altijd veel conflicten geweest. Er waren genocides –volkerenmoorden–, zoals rond de Eerste Wereldoorlog. Maar IS is het nazisme van het Midden-Oosten. IS heeft veroverd gebied omgevormd tot een dierentuin: de sterkste eet de zwakkeren op. Daar moeten we iets aan doen, anders zal elke aanpak van het vluchtelingen­probleem tevergeefs zijn. De Europese Unie gaat nu in Brussel een verdeelsleutel bedenken: zoveel vluchtelingen per land, maar binnen een paar weken zal dat achterhaald zijn. Er zullen meer vluchtelingen komen, steeds meer.”

De grenzen dicht? „Kan niet. Praktisch niet, en vanuit christelijk oogpunt kan het ook niet.” Maar, Arsan legt er opnieuw de nadruk op, „we kunnen al die mensen ook niet herbergen.”

De Assyriër ziet het als zijn persoonlijke taak om aandacht te vragen voor de minderheden in het Midden-Oosten. „Ik schrijf in allerlei bladen om de mensen ervan te doordringen wat hier gebeurt. Dit is de uitroeiing van het christendom in Mesopotamië, na 2000 jaar. In tien jaar tijd is het aantal christenen in Irak gedaald van 1,5 à 2 miljoen naar 250.000, in Syrië van 1,5 à 2 miljoen tot naar schatting 50.000. Dit is genocide op het christendom in deze landen. We hebben er 2000 jaar gewoond, en meerdere genocides overleefd. Maar dit gaan we zonder steun niet overleven. Dit is ongekend.

De Assyriërs hebben vaak gevraagd, geschrééuwd om een veilige enclave. We kregen te weinig steun. Dan blijft vluchten als enige mogelijkheid over”

serie
Vluchtelingen

Dit is het vijfde deel in een serie over meningen in de gereformeerde gezindte rond de vluchtelingenproblematiek.