Moet Nederland uit het oogpunt van christelijke barmhartigheid de grenzen meer openstellen en meer vluchtelingen opvangen?

„Persoonlijk voel ik me geroepen om nieuwkomers in Jezus’ Naam welkom te heten, en dus ook deze vluchtelingen. Met heel wat medelanders heb ik een warme band. En ook mij sprongen de tranen in de ogen toen ik het verdronken jongetje zag.

Ik begin hiermee omdat ik rondom dit onderwerp een spanningsveld ervaar. Vanuit de overheid gedacht zie ik namelijk redenen voor een terughoudend vluchtelingenbeleid. Met name om een aanzuigende werking te voorkomen, want welke aantallen zijn nog hanteerbaar? Nu al is integratie een ingewikkeld iets.

De culturele en godsdienstige afstand tussen het Midden-Oosten en het Westen is fors; juist via verhalen van asielzoekers ben ik dat meer gaan beseffen. Komen er nog weer grote groepen ooster­lingen bij, dan hoef je geen profeet te zijn om steeds grotere maatschappelijke spanningen te voorzien.

Is het echt nodig dat aan een vluchtelingenstatus op vrij korte termijn ook een Nederlands paspoort verbonden is? Alsof je iemand in nood niet alleen een logeerkamer biedt, maar ook al snel een recht van permanente inwoning, zelfs met de bevoegdheid de huisregels mee te bepalen. Dat is meer dan wat de Bijbel vraagt.

Als individuele christen ga ik hier niet over en gun ik iedereen z’n Nederlandse paspoort. Maar de overheid zou hier wel iets mee moeten.

Wie vlucht vanuit een brandhaard heeft recht op hulp, ook op de langere termijn – maar terugkeer zou, bij toegenomen veiligheid, een reële optie mogen blijven. En ondersteuning in de regio heeft algauw de voorkeur. Laat vooral al het mogelijke gedaan worden om de oorlog te stoppen; de hoofdschuldigen zitten in Syrië.”

Bent u persoonlijk betrokken bij 
de hulp aan vluchtelingen? Ziet u dat als de plicht van een christen? En zo ja, in welke vorm zou dat kunnen?

„Momenteel komen er op zondag bij ICF Apeldoorn Syrische moslims die in de noodopvang bivakkeren. We regelen vervoer –samen met andere kerken– en vertalen alles in het Arabisch. Een voorrecht om hierbij betrokken te zijn.

Het gaat wat ver om te stellen dat nu ineens iedereen de ‘plicht’ heeft om iets voor vluchtelingen te betekenen. Maar natuurlijk juich ik het toe als iemand hiervoor voelt. Advies inwinnen, bijvoorbeeld bij stichting Gave, is een mooie eerste stap. Kansen genoeg om tot zegen te zijn.”

Dit is het eerste deel in een serie over meningen in de gereformeerde gezindte rond de vluchtelingenproblematiek.