Vandaag, 8 maart, is het de Internationale Vrouwendag. Waarschijnlijk leeft die dag nog het meest bij een aantal oude feministes. Jongeren zegt het allemaal weinig meer. Gelijke kansen voor mannen en vrouwen zijn voor hen een vanzelfsprekendheid.Eind vorig jaar liet minister De Geus weten dat wat hem betreft de portefeuille emancipatiebeleid bij de volgende kabinetsformatie wel kon worden geschrapt. Later kwam hij daarop terug. Verbetering van de positie van allochtone vrouwen had voor hem in ieder geval een hoge prioriteit.

Dat is een terechte keuze, maar ook daarbij rijzen allerlei vragen. Hoe om te gaan met soms hoogopgeleide moslimvrouwen die per se hun hoofddoek willen dragen?

Onmiskenbaar is er sinds de instelling van de Internationale Vrouwendag, nu bijna honderd jaar geleden, in de positie van de vrouw veel veranderd. Zoals er in het algemeen veel veranderd is in onze cultuur en maatschappij.

Het opleidingsniveau is aanzienlijk gestegen. Jongens en ook meisjes zijn massaal doorgedrongen tot de universiteit. Zware lichamelijke arbeid is voor een groot deel verdwenen. Ook het huishoudelijk werk (voedselbereiding, wassen, schoonhouden) is aanzienlijk verlicht.

Maar er is meer te noemen. De huwelijksband werd niet alleen losser, velen kiezen tegenwoordig voor alternatieve relaties. Evenzo is het moederschap een kwestie van keuze geworden, in plaats dat het als een roeping wordt beleefd.

Toch is er in feministische kring nog veel onvrede over hetgeen men bereikt heeft. In topfuncties, zeker in het bedrijfsleven en de wetenschap, zijn vrouwen nauwelijks vertegenwoordigd.

Weliswaar hebben veel vrouwen een baan, maar velen werken slechts parttime, waardoor ze minder intensief bij hun werk betrokken zijn en minder gauw promotie maken. Het anderhalfverdienersmodel is in Nederland populair. Daarmee is van een werkelijke gelijkheid van man en vrouw geen sprake.

En van de feministische stelling dat vrouwen geen lustobject mogen zijn, is helemaal niets terechtgekomen. Daarvoor hoef je alleen maar op de straatreclame te letten. De legalisatie van de prostitutie in Nederland heeft daar ook niet toe bijgedragen. De internationale vrouwenhandel is een bloeiende bedrijfstak, loverboys zoeken hun slachtoffers in eigen omgeving.

In de gereformeerde gezindte is het streven naar emancipatie van de vrouw veelal negatief tegemoet getreden. Niet ten onrechte zag men daarin een opzijschuiven van de scheppingsordening. Dat betekent niet dat alle concrete bezwaren altijd terecht waren. Maar de stelling is te verdedigen dat ten aanzien van de verhouding van man en vrouw, huwelijk en seksualiteit de botsing tussen de Bijbel en de moderne cultuur het hevigst is.

Onmiskenbaar is er sprake van een infiltratie van moderne opvattingen en leefgewoonten in orthodoxe kring. Dat varieert van een groeiend aantal echtscheidingen tot een acceptatie van ongehuwd samenwonen en homoseksuele relaties. Steeds meer jonge moeders hebben een baan buitenshuis en geen wonder dat het kindertal dan beperkt moet blijven.

Innerlijk hebben velen de in de maatschappij gangbare opvattingen over de gelijkheid van man en vrouw geaccepteerd. Vandaar dat de SGP steeds meer moeite heeft, niet alleen naar buiten maar ook in eigen kring, om haar vrouwenstandpunt geaccepteerd te krijgen.

Op kerkelijk gebied komt de vrouw in het ambt steeds meer in beeld. De Nederlands gereformeerden zullen daar binnenkort een beslissing over nemen, maar ook elders zijn de standpunten aan het verschuiven. Onmiskenbaar zijn dat symptomen van een voortgaande verwereldlijking van de gereformeerde gezindte.