Deze zomer komt de schrijnende situatie van vluchtelingen weer veelvuldig voorbij. Duizenden Syriërs ontvluchten hun door burgeroorlog verwoeste land en proberen via bootjes de Middellandse Zee over te steken.

Bij de Griekse vakantieoorden Kos en Lesbos gaan vluchtelingen tussen de toeristen aan wal op zoek naar een veilige toekomst. We horen verhalen van Eritreeërs die vanuit Italië naar Duitsland reizen, omdat ze daar een betere situatie verwachten dan in Zuid-Europa. We zien beelden van vluchtelingen in Calais die verwoede pogingen doen om via vrachtwagens of de Kanaaltunnel naar Engeland te komen.

Vorig jaar kwamen er bijna 24.000 vluchtelingen naar ons land (10.000 meer dan in 2013). Op dit moment zijn het er 1200 per week. Het merendeel is afkomstig uit het door oorlog verscheurde Syrië. Een andere grote groep vlucht uit Eritrea, een land waar weinig politieke vrijheid is en dat hoog op de ranglijst christen­vervolging van Open Doors staat. De meeste vluchtelingen verlaten hun land omdat het in puin ligt of omdat ze er geen goede toekomst denken te hebben. Vaak vluchten ze naar een buurland. Tachtig procent van de vluchtelingen blijft in de eigen regio. Een relatief klein deel vlucht door naar Europa.

Wegkijken

Als we de problematiek van de vluchtelingen tot ons door laten dringen, is ze bijna te groot en niet te bevatten. Wie weet de oplossing hiervoor? Welke kant moet het op in Europa?

In de vakantie willen we veelal even afstand nemen van de dagelijkse hectiek. Genieten van uitzicht op een mooie berg, ontspannen aan het strand, of lekker winkelen. Juist dan is er de neiging om het leed van vluchte­lingen te negeren. Of zoals een toerist op Lesbos tegen de vluchtelingen riep: „Jullie moeten weg uit deze winkelstraat, dit is voor toeristen!”

Misschien raken verhalen en beelden van vluchtelingen ons wel, maar wat kunnen wij er verder aan doen? Je ziet veel Nederlanders, ook christenen, wegkijken of angstig reageren: laten ze de problemen in hun eigen land oplossen. Veel vluchtelingen zijn moslims; misschien verandert Nederland ooit nog van een christelijk in een islamitisch land; dat willen we toch niet? En een nieuw asielzoekerscentrum? Liever niet bij ons in de buurt.

Oproep

Het is gemakkelijk om een serie argumenten te noemen waarom vluchtelingen beter niet naar Europa kunnen komen. Zo’n mening kan ons echter in de weg staan om de vluchteling gastvrij welkom te heten. Wij delen onze mening op verjaardagsfeestjes en sociale media. Maar de vluchteling zit nog steeds in het asielzoekerscentrum en voelt zich ontheemd en ongezien.

Namens de vluchteling doe ik daarom de volgende oproepen.

• Kijk niet weg

De verleiding is groot om te gaan voor eigen geluk en welvaart en het leed van anderen buiten te sluiten. Durf te zien dat vluchtelingen vaak wanhopig op zoek zijn naar bescherming. Mededogen is de route die God ons laat zien in de Bijbel. De Heere Jezus had gemakkelijk weg kunnen kijken toen de blinde Bartimeüs Hem riep. Maar Hij draaide zich vol barmhartigheid om. Laten wij onze oren openhouden voor de roep van de vluchteling in nood.

• Bid

Als de situatie van de vluchteling ons raakt, kan het bijna niet anders dan dat we de nood ook bij God brengen. Onze last wordt licht als we deze aan God overlaten. Bid daarom voor de vluchtelingen; dat ze gastvrijheid en bewogenheid tegenkomen op hun vluchtroute. Maar nog meer dat ze God als schuilplaats (leren) kennen. Bid voor de christenen die contact met hen hebben. En bid voor politici en beleidsmakers die beslissingen moeten nemen in complexe situaties. Bid voor onszelf dat we met de bewogenheid van Christus naar de vluchteling kijken.

• Heb de vluchteling lief

U hoeft geen Arabisch te spreken, of een expert te zijn in andere culturen om vluchtelingen lief te hebben. Het begint gewoon in de winkelstraat of bij de ALDI. Als u een vluchteling ziet, kijk niet weg, maar groet vriendelijk. Het woord ”welkom” betekent heel veel voor hen. U krijgt er vast een (misschien nog verlegen) glimlach voor terug. Kom in contact met vluchtelingen in uw wijk of in een asielzoekerscentrum (azc). Bij een azc zijn veelal andere christenen actief bij wie u aan kunt haken. Een groot deel van de mensen in een azc stelt contact met Nederlanders erg op prijs. Gewoon de asielzoeker opzoeken in zijn kamer, samen theedrinken, luisteren en investeren. Ook de asiel­zoeker die een verblijfsstatus heeft en een plekje in de wijk krijgt, waardeert veelal het contact met Nederlanders. Zoek vooral iets wat bij u past. Of u nu taalles wilt geven, een asielzoeker wilt leren fietsen, of vrouwen wilt laten zien hoe God hen liefheeft, het kan allemaal.

Mohammed, een asielzoeker uit Syrië, vertelde hoe goed het contact met een Nederlandse christen hem deed: „Toen hij bij mij op bezoek kwam en ik zijn hand op mijn arm voelde, merkte ik dat ik weer een mens was. Na alle ellende in Syrië en tijdens de vlucht was ik vanbinnen over­leden. Door het persoonlijk contact en het bevrijdende Evangelie van Jezus Christus heb ik weer een toekomst en mag ik weer leven.”

Geweldig als christenen zich door God laten gebruiken en een zegen zijn voor vluchtelingen.

De auteur is hoofd pr, fondsenwerving en kantoor bij stichting Gave in Harderwijk.

www.gave.nl