Zijn zoon Rob Schouten brengt de boodschap van vergeving over tijdens de zeventigste herdenking in Japan dat in 1945 werd getroffen door twee atoombommen. Hij zal toespraken houden en met zijn vrouw Lies woont hij onder meer de herdenking bij in het Park van de Vrede in Nagasaki, waar ook de Amerikaanse president Barack Obama voor is uitgenodigd.

Tijdens hun missie worden ze komende week gevolgd door de Japanse televisie. Om de boodschap van zijn vader wereldwijd kenbaar te maken is de hashtag #imaginepeacenow bedacht.

Op 9 augustus 1945 werkte de toen jonge Everhard in een tunnel in Nagasaki. Hij was met de andere krijgsgevangenen een karretje aan het voortduwen toen er plotseling een grote flits van helder licht was. Hij voelde de enorme hitte en viel bewusteloos op de grond.

Toen hij bijkwam was het donker en hoorde hij gegil en gekreun. De wereld stond in brand. De lucht was rood en zwart. Alles was verschroeid, de gebouwen waren weg. Het was totale chaos, beschreef Schouten het inferno.

De krijgsgevangene rende weg, bij de brandende hel vandaan. Onderweg kwam hij een oude vrouw tegen. Hij nam haar op zijn rug mee de heuvels in, waar veel mensen naartoe waren gevlucht. De oude vrouw bloedde over haar hele lichaam.

De oud-militair uit Nederlands-Indië heeft zijn leven lang geleden onder de gevolgen. Hij kreeg huid- en nierkanker. Ook was Schouten ernstig getraumatiseerd. „Voor ons heeft hij het lang verborgen gehouden. Maar onze moeder heeft nachtenlang buiten gelopen met hem, totdat hij weer bij zijn positieven kwam,” vertelt zoon Rob.

Pas in het jaar voor zijn dood kreeg Schouten als ‘hibakusha’ officieel erkenning als overlevende van de atoombom. „Ik heb eindelijk rust gevonden op dat moment. De erkenning dat ik een slachtoffer was van de atoombom was belangrijk”, liet hij kort voor zijn overlijden optekenen. „Ik wil de Japanners vergeven voor de verschrikkingen die ik onderging als krijgsgevangene. Ik vergeef ook de Amerikanen voor het gooien van de atoombom.”

„Ik hoop dat mijn boodschap troost biedt aan de mensen die de oorlog en de atoombommen hebben meegemaakt. Maar ook de soldaten die misschien schuld hebben gevoeld voor de wijze waarop ze krijgsgevangenen hebben behandeld. Als zij deze woorden horen, dan kunnen zij misschien ook helen van binnen. Ik hoop ook dat mijn boodschap bijdraagt aan de wereldvrede.”