Maar dan gaat het mis. Een man filmt het ongeluk in loepzuivere beelden omdat hij eigenlijk de werkzaamheden wil vastleggen. Het brugdek begint te wiebelen en valt op de huizen langs het water. Dan valt eerst de ene kraan om en vervolgens de andere. Een enorme klap. Gekraak, stofwolken, gillende mensen. En dan die angstige stilte.

Het eerste wat je denkt als je de beelden ziet: dit eist mensenlevens. Veel mensenlevens. Want kans om te vluchten is er amper, zelfs niet als je door het gekraak gealarmeerd zou zijn.

Maar na uren zoeken blijkt de ramp van Alphen een wonder: geen doden. Maar wel mensen in shock, een dode hond en ontzaglijk veel materiële schade.

Natuurlijk is de dood van een huisdier akelig. En is de vernietiging van je huis afschuwelijk. Maar de opluchting dat dit ongeluk geen mensenlevens heeft geëist, of mensen ernstig heeft verwond, overheerst.

De hulpdiensten zijn nog maar amper gearriveerd of het zwartepieten in de media over de schuldvraag is al volop begonnen. Er komen deskundigen in beeld of voor de microfoon die met kennis van zaken spreken en duidelijk weten waarover het hier gaat. Waren de kranen wel zwaar genoeg? En hoe zat het precies met de ponton waarop de kranen stonden?

Maar er zijn er ook die geen werkplan hebben ingezien, niet op de plaats des onheils zijn geweest, maar die wel met een angstige precisie kunnen zeggen wat er fout was en waar het fout ging. Ineens telt Nederland een kleine 17 miljoen weg- en waterbouwspecialisten die alles weten van kranen, pontons en bruggen.

Het zal duidelijk zijn dat alleen al het zien van dit ongeluk voor mensen die in de omgeving van de bouwkranen wonen, traumatisch kan zijn. Het zijn beelden die voor altijd op het netvlies staan gebrand en die altijd weer boven zullen komen als er een kraan wordt opgebouwd in de omgeving van je huis of bedrijf. Wie garandeert je dat het nu wel veilig gebeurt? En wie geeft de verzekering dat deze bouwkraan niet zal omvallen?

Die garantie geeft niemand. Misschien dat die constatering voor bewoners van een land waarin alles geregeld is, zó moeilijk is dat we uit angst maar wegvluchten in speculaties over de schuldvraag. Alphen laat zien dat er ook in ons land zomaar dingen kunnen gebeuren die niemand verwacht. Mensen kunnen fouten maken of verkeerde berekeningen. En soms hebben we het materiaal dat we zelf gemaakt hebben, niet meer in de hand. Letterlijk niet.

Natuurlijk moet alles op alles gezet worden om uit te vinden wat er in Alphen misging. En als er verwijtbare fouten zijn gemaakt, heeft onze rechtsstaat de middelen om te straffen. Maar niemand moet denken dat ongelukken zoals in Alphen altijd te voorkomen zijn.

Laat de ramp van Alphen aan den Rijn, die een wonder bleek, wat dat betreft vooral ook een les zijn.