Voor deze groep ouderen met een lichte tot middelmatige zorgvraag (in jargon: ouderen met een zorgzwaartepakket 1, 2 of 3) houdt deze mogelijkheid eind dit jaar op te bestaan. Reden daarvan is dat alle ouderen die tot deze categorie behoren en die in 2016 voor het eerst een beroep zullen doen op de ouderenzorg geen zorg meer kunnen ontvangen uit de Wet langdurige zorg (WLZ), de opvolger van de AWBZ. Zij moeten in het nieuwe stelsel aankloppen bij de gemeente (voor de huishoudelijke hulp en de dagbesteding) en/of de zorgverzekeraar (voor de verpleegkundige zorg) en dus moeten die regels na een eenjarige overgangstermijn ook gaan gelden ook voor de bestaande groep, vindt Van Rijn.

Onder anderen de zes Holocaustoverlevers, nu nog woonachtig in een aanleunwoning van een klein Joods woon-zorgcentrum, moeten nu kiezen. Of gebruikmaken van een voor de groep van 1500 ouderen gecreëerde uitzondering en helemaal verhuizen naar de verpleeghuisafdeling van het huis. Of in het eigen appartement blijven, maar switchen van de AWBZ naar de WMO (van gemeenten) en de Zorgverzekeringswet (van zorgverzekeraars). Dat betekent: verschraling, want in de WMO zitten geen hotelmatige voorzieningen zoals maaltijdenservice meer, en gemeenten kijken veel strenger naar wat iemand met vrijwilligershulp zelf nog doen kan. En het betekent: hogere kosten, vanwege de verplichte eigen bijdrage.

Pleidooien van Tweede Kamerleden die Holocaustoverlevenden een warm hart toedragen, verdienen een warm onthaal. Daarmee is echter niet gezegd dat oproepen aan Van Rijn om een deel van zijn net van kracht geworden plannen weer terug te draaien onvoorwaardelijke steun verdienen. Het handhaven van de mogelijkheid voor alle patiënten met een lichte tot middelmatige zorgvraag om een volledig pakket thuis te ontvangen zal gezien de dreigende precedentwerking en de financiële consequenties voor Van Rijn en de coalitiepartijen VVD en PvdA onbespreekbaar zijn.

Wie de Joodse zorgbehoevenden niet in de steek wil laten kan dan ook beter de aanpak volgen van oud PVV-Kamerlid De Mos, voorzitter van de fractie Groep De Mos/Ouderen Partij Den Haag. Hij hamerde er dinsdag op dat niet Van Rijn, maar het college van Den Haag er nu als eerste voor moet zorgen dat deze oorlogsslachtoffers, die vaak nauwelijks nog een sociaal netwerk om zich heen hebben, niet in de kou komen te staan. Dat is geen ketelmuziek, maar een ferme oproep om verantwoordelijkheid te nemen, aan de bestuurslaag die gaat over de ondersteuning bij burgers thuis. Maar vooral is het een lesje efficiënt politiek bedrijven, voor Kamerfracties die wel verwezen naar de Holocaustoverlevenden, maar vooral de indruk wekten uit te zijn op het beschadigen van Van Rijn.