1. Hulde aan Van der Staaij. Er is moed voor nodig om als SGP’er je nek uit te steken rond het onderwerp huwelijkstrouw in een plat praatprogramma. Het is goed afgelopen, de reacties zijn positief. Voor hetzelfde geld was hij echter vernederd voor het oog van 1,2 miljoen kijkers. Overigens staan dan niet alleen het eigen imago en dat van de SGP op het spel, maar ook de Naam van de Heere, Die Van der Staaij vanuit zijn positie heeft hoog te houden. Je werkt niet aan zo’n programma mee om stemmen te winnen of populair te worden. Je doet het uit gedrevenheid, om een boodschap uit te dragen. Die heeft alles met de Bijbel te maken: Gods geboden zijn heilzaam voor alle mensen. Dat geldt ook huwelijkstrouw. Ik moest denken aan de ”Gijsbrecht van Aemstel”, van Joost van den Vondel: „Waar werd oprechter trouw, dan tussen man en vrouw, ter wereld ooit gevonden. Twee zielen gloênde aaneen­gesmeed, of vast geschakeld en verbonden, in lief en leed.” En iets verderop: „Die liefde is sterker dan de dood. Geen liefde koomt Gods liefde nader, noch schijnt zo groot.”

Een christenpoliticus moet zich niet sterk maken voor wetten die de belangen van christenen versterken, maar voor het uitdragen van de Bijbelse boodschap. Dat kan in de Tweede Kamer, maar ook daarbuiten, door overal present te zijn waar verteld kan worden dat het voor iedereen goed is om zich aan Gods geboden te houden.

Laat de SGP vooral deze getuigenis­politiek voeren en minder achter de waan van gelegenheidscoalities aanlopen. In onze geseculariseerde samenleving is dat laatste uiteindelijk onbegonnen werk.

Het is goed dat wij weten dat Van der Staaij te gast is in DWDD. Niet om via Uitzending gemist alsnog te genieten van zijn debattechniek. Maar om voor hem en zijn collega’s te bidden om kracht, wijsheid en zegen op het werk.

2. Over Van der Staaijs gedachte dat een zwijgende meerderheid het eens is met de SGP omtrent huwelijkstrouw, ben ik sceptisch. Als de duivel ergens kansen ziet, is het wel rond dit onderwerp. Hij weet dat niets God liefde zo benadert als de huwelijksliefde. Geen wonder dat hij die krachte­loos wil maken. Dat lijkt hem aardig te lukken. Trouw is in onze samenleving vooral een dagblad, en liefde lijkt verworden tot seksualiteit. De media geven kinderen al vroeg mee dat je moet gaan voor het uitleven van je lusten. En dat in dienst van de eigen behoefte­bevrediging alles moet kunnen. Ouderen laten zien dat liefde en trouw ontkoppeld zijn. Hoeveel huwelijken stranden er, ondanks de trouwbelofte, omdat de liefde niet meer gevoeld wordt?

Natuurlijk voelt iedereen: het laat een mens leeg achter. De Bijbel zegt: de godde­lozen hebben geen vrede. Zolang wij God niet kennen, zijn onze hartstochten springlevend en blijft ons hart onrustig. Daarom zal, zolang ons land zich niet tot God bekeert, de afbraak van de huwelijksmoraal doorgaan.

3. De gereformeerde gezindte moet de woorden van Van der Staaij onderstrepen door haar gedrag. Niet iedereen hoeft bij DWDD op te treden. Wel moet iedereen in zijn omgeving getuigen door zijn leven. Laat christelijke huwelijken daarom voorbeeld­huwelijken zijn. Laat onze liefde een afspiegeling zijn van Gods liefde.

Ik besef dat er ook veel geleden wordt in huwelijken, dat ik mensen pijn en misschien wel onrecht doe. Hoe gebroken kan het alles zijn, je moet er maar middenin zitten. Toch wil ik het ideaal hooghouden. Huwelijkstrouw is een opdracht, voor het leven. Huwelijksliefde is niet alleen een gave, maar ook een dagelijkse opgave. Je moet eraan werken, erom vragen, ervoor vechten. Samen en voor Gods aangezicht. Want het gaat erom dat in ons huwelijk Zijn liefde zichtbaar wordt, opdat anderen tot Hem getrokken worden.

Reageren? welbeschouwd@refdag.nl