„De herdenking op de Canadese begraafplaats in Holten maandag was emotioneel. Daar liggen mijn kameraden. Van mijn regiment van 1500 mensen zijn nog maar 8 veteranen in leven. Van hen waren er drie in Holten. Jammer dat veel van mijn maten er niet meer bij kunnen zijn.

Het was met twee uur wel een lange zit. Maar dat heb je als alles in drie talen moet. Op de begraafplaats ben ik helaas mijn ring verloren. Het was een erfstuk van mijn vader; een soort zegelring waarop ik het embleem van mijn eenheid, de 48th Highlanders, heb laten zetten. Mijn zoon en onze Nederlandse begeleider zijn de volgende dag nog naar Holten teruggegaan, maar hebben de ring niet gevonden. Misschien heeft de tuinman meer geluk.

Leuk vond ik het om prinses Margriet weer te zien. Vijf jaar geleden was ik hier met mijn dochter. Tijdens een ontvangst in Apeldoorn bleef de stoel naast mij leeg en daar ging de prinses toen zitten. Ze is in Canada geboren, maar het grondgebied was tijdelijk Nederlands verklaard. Maar voor mij is en blijft ze half Canadees, half Nederlands. Dat heb ik haar toen ook verteld.

Ik herinner me de schok toen we in 1945 Nederland binnenkwamen en de mensen zagen sterven van de honger. Ze hadden niets en moesten zich met bloembollen in leven zien te houden. De gezondheid van velen was heel slecht. Als we chocolade uitdeelden waren de mensen zielsblij, vooral de kinderen. Dat maakte grote indruk op ons. In Scheveningen vonden we enorme voorraden voedsel die de Duitsers hadden aangelegd. Van alles en nog wat, terwijl Nederlanders niks hadden. Mannen niet, vrouwen niet en kinderen niet. Dat is wreed, om kinderen te laten verhongeren.

Onze premier, Stephen Harper, was er ook bij in Holten en dinsdag bij het bevrijdingsdefilé in Wageningen. Hij is een goede kerel en zijn vrouw Laureen is ook heel aardig. Harper doet een hoop voor ons land en ook voor veteranen.”

serie 
Veteraan op 
bezoek

Dit is het tweede deel in een drieluik waarbij Herb Pike wordt gevolgd tijdens zijn bezoek in Nederland.