„Zeegras is een prima verstopplek voor jonge vis, kreeftjes en slakjes. Rog en steur leggen er hun eitjes”, zei een woordvoerster donderdag. „Door de wortels zorgt het gras bovendien voor versteviging van de zeebodem, anders dan zeewier dat zich hecht aan een steen of zware schelp.” De Waddenvereniging kijkt of het mogelijk is de vindplaats af te zetten. „Boten bijvoorbeeld kunnen het groot zeegras dan niet beschadigen met hun sleepnetten.”

In brak water bestaan twee varianten: klein zeegras (Zostera noltii) en groot zeegras (Zostera marina), die laatste is in Nederland een beschermde plant.

De Waddenvereniging, Rijkswaterstaat en Natuurmonumenten doen al jaren pogingen zeegras terug te laten keren in de Waddenzee. „Zeegras zorgt zelf voor de meest gunstige omstandigheden om te groeien. Dat zijn helder water en een lage stroomsnelheid. Er is dus zeegras nodig om het zeegras te kunnen herstellen. Nu het toch ergens blijkt te groeien, geeft dat hoop voor toekomstig herstel.”

Zeegras diende vroeger als vulling voor kussens en matrassen. Bij Wieringen, in de Kop van Noord-Holland, ligt een oude wierdijk die deels is gemaakt van groot zeegras. Tegenwoordig zijn nog manden en tapijten van zeegras te koop, bijvoorbeeld bij Xenos.