”Zij zullen Mij tot een volk zijn. De historie van het Jodendom”
Auteur: Roelof Posthuma
Uitgeverij: De Groot Goudriaan
Kampen, 2001
ISBN 90 6140 572 6
Pagina’s: 128
Prijs: € 22,65 ƒ 49,90).Hoe iemand ook tegen de feiten van de geschiedenis van het Joodse volk aankijkt: op een hoger niveau valt een grondpatroon te ontdekken. Het grondpatroon van Gods leiding over Zijn soms weerbarstige volk. Roelof Posthuma schreef een geschiedenis van het Jodendom.

Het Jodendom en alles wat daar mee samenhangt boeit velen mateloos. Voor christenen die zich op de een of andere manier bezighouden met de historie van het Jodendom zijn er veel momenten van herkenning. Het Oude Testament beschrijft immers de geschiedenis van Israël. Onze kinderen worden erbij opgevoed. Zouden sommigen van hen de geschiedenis van Israël niet beter kennen dan de eigen vaderlandse historie?

In ”Zij zullen Mij tot een volk zijn” wordt de oudtestamentische periode overgeslagen, op een enkele alinea na. Daarna begint een beschrijving van de geschiedenis van land en volk vanaf de Joodse opstand van 66-74 na Christus. De ondertitel van het boek –De historie van het Jodendom– is daarom tamelijk pretentieus. Een complete beschrijving van die historie geven is trouwens vrijwel ondoenlijk. Dat wil de auteur van dit boek ook niet. Hij heeft een keuze gemaakt. Hij behandelt in een aantal hoofdstukken de geschiedenis van het volk tot en met de laatste vijftig jaar. Dan is er weer sprake van een eigen Joodse staat. Daarnaast is er één hoofdstuk opgenomen over Jeruzalem en één over de Joodse feesten.

Een inleiding op het boek met daarin een motivatie voor de gemaakte keuzes ontbreekt. Dat is jammer. Ook een literatuuropgave valt nergens te ontdekken. Een gemis voor de geïnteresseerde lezer die meer wil weten.

Ware hoop
Wie gaat lezen raakt snel geboeid. De stijl van het boek is vlot, maar ook nauwkeurig. De schrijver heeft kennis van zaken. Dat blijkt ook uit de beschrijving van de Joodse feesten. De lezer vindt veel nuttige en boeiende informatie. Ook de illustraties, foto’s en kaartjes, zijn mooi en functioneel. Het slothoofdstuk bevat een chronologisch overzicht van de belangrijkste gebeurtenissen in de geschiedenis van de Joodse staat in de afgelopen vijftig jaar.

In de inleiding op dit hoofdstuk concludeert de schrijver: hoe iemand ook tegen de feiten van de geschiedenis van het Joodse volk aankijkt, hij moet toch op een hoger niveau een grondpatroon ontdekken. Dat geldt zeker voor de laatste vijftig jaar. Het grondpatroon van Gods leiding over Zijn soms weerbarstige volk. De geschiedenis van Israël heeft het grondpatroon van een wonderbaarlijke vervulling: zij zullen Mij tot een volk zijn. Wie zal dat ontkennen? Toch –die notie wordt in dit boek en in deze conclusie gemist– is die vervulling maar ten dele.

Het volk is teruggekomen in het land en de geschiedenis van de laatste vijftig jaar is wonderbaarlijk. Wat zijn er veel wonderen gebeurd in de bewogen jonge geschiedenis van de staat Israël. Dat bracht David Ben Goerion tot zijn uitspraak dat wie niet in wonderen gelooft geen realist is. Maar wat gemist wordt is de wederkeer van het volk tot de HEERE, de God van het verbond. Daarvan is nog altijd weinig te zien. Israël is een seculier land waar per jaar duizenden kinderen in de moederschoot gedood worden. Waar meisjes die in het leger dienen gratis twee abortussen kunnen laten plegen. Er is sprake van een morele kaalslag, vooral onder jongeren, waarover ook orthodoxe rabbijnen zich grote zorgen maken.

Daarom mag ons uitzien wel zijn naar het moment dat dit volk weer gaat vragen naar de God van hun vaderen, Abraham, Izaak en Jacob. En naar Degene door Wiens werk alleen de weg naar de Vader weer openligt. Dat moment komt, want de genadegiften Gods zijn onberouwelijk. Daarin ligt de ware hoop van Israël.