De christelijke studentenverenigingen hebben wel degelijk idealen, zo blijkt uit hun reacties op ons opinieartikel in RD 28-2 via de krant of erbuiten om. We zijn blij met de reacties van de CSFR en GSVA waaruit blijkt dat er binnen deze verenigingen een klimaat heerst waarin nagedacht wordt over hoe het geloof de privésfeer overstijgt. Nu gaan de verenigingen samen een debat organiseren. Dat is iets waar we erg blij mee zijn!

Toch blijft er iets knagen. Het heeft te maken met de gedachte die sprak uit sommige reacties, dat christelijke studenten alleen een persoonlijke verantwoordelijkheid hebben. Wij signaleren dat veel christelijke studenten, evenals de gemiddelde student, geen interesse hebben voor hoe het toegaat op hun universiteit of hogeschool. In het beste geval bieden verenigingen hun leden verdieping van hun geloof door middel van lezingen, en doen zij vanuit missionair elan een open Bijbelstudie of een StudentAlphacursus met niet-leden. Maar worden de leden ook toegerust met visie op het hoger onderwijs als plek waar zij nu gesteld zijn?

Slaaf

Er staat veel op het spel. Wij herkennen in de protesten een verzet tegen maatschappelijke problemen die diep ingesleten zijn op de universiteit. Deze zijn met name de holle, richtingloze prestatiecultuur en de catastrofale invloed van het grootkapitaal. We zijn slaaf geworden van het idee dat normaal niet genoeg is. We zijn een project dat moet slagen. We worden van jongs af aan opgevoed met het idee dat we met elkaar moeten concurreren. Alles moet rendabel zijn en wordt uitgedrukt in geld.

Niet toelaten dat geld, prestige en excellentie de boventoon voeren in persoonlijke studiekeuzes zoals de CSFR betoogt, is een mooi begin. Maar hoe ziet dat er concreet uit? Voor verenigingen is zo’n strijd een persoonlijke zaak, maar wij vinden dat een vreemde gedachte. „Alles was er nodig is voor het kwaad om te kunnen triomferen, is dat goede mensen niets doen”, zo schreef Edmund Burke. Waarom zien verenigingen het wel als taak om leden toe te rusten, maar weigeren zij om gezamenlijk te strijden tegen de geest die hun levens probeert te beheersen? We zijn dankbaar voor het feit dat er een interne discussie op gang is gekomen, maar hopen dat er ook een brainstorm komt over hoe een vereniging als geheel de strijd aan kan gaan of acties van individuele leden kan ondersteunen.

Het is ons te doen om holistisch discipelschap dat alle aspecten van het leven bestrijkt. We hopen dat het besef groeit dat we universiteiten kunnen beïnvloeden tot meer menselijke en rechtvaardige instituties. Er bestaat geen neutraal onderwijs. Verenigingen hebben de kans om ideeën, onderwijs en onderzoek meer te laten functioneren als instrumenten van het Koninkrijk van God in plaats van de Mammon. Dat is een mooie kans én verantwoordelijkheid!

Bloemen

Wij dromen van christelijke studenten die Gods goede boodschap op de universiteit handen en voeten geven. Jong geleerd is oud gedaan. Waar denken wij concreet aan? In veel universiteitssteden worden Veritas-fora georganiseerd over thema’s als ambitie, carrière en de macht van geld. Hierbij komen diepere levensvragen aan bod, terwijl er ook een christelijke visie naar voren wordt gebracht. Deze fora worden georganiseerd door teams uit verschillende christelijke studentenverenigingen en zijn daarmee een mooi voorbeeld van hoe een vereniging zich kan inzetten voor de bloei van de universiteit.

Ook zijn er in het buitenland mooie voorbeelden van hoe studentenverenigingen positief betrokken zijn bij hun universiteit. Zo organiseerde IFES in Singapore (Varsity Christian Fellowship) het project ”Gratitude”. Het idee hiervan is om de mensen op de universiteit die niet gezien worden in het zonnetje te zetten. Schoonmakers en conciërges kregen een oosters equivalent van een bosje bloemen. De christelijke studenten betrokken ook hun niet-christelijke medestudenten in dit project en het leverde vele mooie gesprekken op. Een schitterend voorbeeld van bijdragen aan de bloei van de universiteit vanuit een besef dat door dankbaarheid te bevorderen Gods Geest meer ruimte krijgt.

We geloven dat God een kleine groep studenten met visie krachtig kan gebruiken tot bloei van de universiteit en tot uitbreiding van Zijn Koninkrijk en staan initiatieven in deze richting graag met raad en daad bij.

De auteurs zijn respectievelijk IFES-studentenwerker voor Amsterdam en het Veritas-forum en IFES-studentenpastor vanuit verschillende kerken in Amsterdam. Zij schrijven dit artikel op persoonlijke titel.