Het probleem is alleen dat niemand weet hoe vaak draagmoederschap voorkomt en hoe vaak het mis gaat. In Nederland mogen vrouwen een kind baren voor iemand anders, maar het is verboden om daar geld voor te vragen. Die bepaling lijkt eenvoudig, maar zowel de Kamer als Teeven worstelen met de kwestie.

Want mogen Nederlandse wensouders dan wel naar het buitenland reizen om daar een vrouw hun kind te laten baren voor veel geld? En als zij een Nederlandse draagmoeder regelen en betalen, bij welk bedrag is dan sprake van een dekking van de kosten of van winst?