De samensteller van het boek, Brendan Powell Smith, heeft nobele doelen met zijn ”Bijbel in 1001 blokjes”. Hij wil, zo vertelt de New Yorkse hoogleraar Wanda M. Lundy in het voorwoord, dat mensen die niet zo vertrouwd zijn met de Bijbel toch kennisnemen van de Bijbelse verhalen. Daartoe heeft hij de evangeliën en de Bijbelboeken Handelingen en Openbaring omgezet naar een soort stripboek waarin op de plaatjes personen staan die zijn opgebouwd uit legoblokjes. De teksten in de ballonnetjes zijn een mix van de Bijbeltekst uit de Nieuwe Bijbelvertaling, de vertaling van het Nederlands Bijbelgenootschap uit 1951 en de Herziene Statenvertaling.

Het lijkt op het eerste gezicht dat ”De Bijbel in 1001 blokjes’ bedoeld is voor kinderen. Maar dat blijkt noch uit het voorwoord, noch uit de tekst op de achterkant van de boekomslag. Het doel van het boek lijkt meer om mensen die niet snel de gewone Bijbel pakken toch de Bijbelse verhalen in te trekken.

Hoewel dat doel zeker niet verkeerd is, is de Lego-Bijbel allerminst geschikt als eerste of nadere kennismaking met het christelijke geloof. God wordt in het boek, zij het zonder ogen, afgebeeld als een soort kerstman. Nog afgezien van het feit dat God afbeeldingen van Zichzelf verbiedt, is een beeld van Hem als een Amerikaanse versie van Sinterklaas inhoudelijk in alle opzichten verkeerd.

Daarbij wekken nogal wat scènes in het boek eerder de lachlust op dan dat ze een indruk geven van waar het in de Bijbel om gaat. Om over ernst en heiligheid, die onlosmakelijk met de Bijbel verbonden horen te zijn, nog maar niet te spreken.

In de laatste zin van het voorwoord wordt gesteld dat ”De Bijbel in 1001 blokjes” uitnodigt om de echte Bijbel te gaan lezen. Het verdient zeer de aanbeveling dat al te doen als je in ”De Bijbel in 1001 blokjes” het voorwoord uitgelezen hebt.

Boekgegevens

De Bijbel in 1001 blokjes, Brendan Powell Smith; uitg. Plateau, Barneveld, 2015; ISBN 978 90 5804 102 9; 270 blz.; € 25,-.