”Boterham met pindakaas”
Auteur: Nettie Dees, met illustraties van Marijke ten Cate
Uitgeverij: Callenbach (Horizonreeks)
Kampen, 2001
ISBN 90 266 106 7
Pagina’s: 80
Prijs: € 8,05 ƒ 17,95).”Boterham met pindakaas” van Nettie Dees is een nieuw deel van de Horizonreeks, een serie lees- en voorleesboeken van uitgeverij Callenbach voor kinderen van basisschoolleeftijd. Van haar verscheen in deze serie al eerder ”Vriendjes”, ook een boek met voorleesverhalen voor kleuters.

Hoofdpersonen van ”Boterham met pindakaas” zijn Marloes, vier jaar oud, en haar beer, Meneer Beer, die altijd die „boterham met pindakaas” uit de titel wil hebben. Marloes heeft een oudere broer, Jochem, van zes en „als er gele en groene knoppen aan de takken van de bomen komen”, komt er een baby bij.

Dees schrijft lekker vlot. Haar verhalen zijn mooi afgepast: nooit meer dan vijf pagina’s. Ze kijkt goed naar kleuters. Als de baby is geboren juicht Marloes: „Ik heb een meisje, ik heb een meisje.” Net als de kleuter uit mijn herinnering die op school vertelde dat de baby geboren was. De juf vroeg: „Is het een jongetje of een meisje?” Antwoord: „Dat weet ik niet, maar het is een broertje.” Aardig is ook dat het boek meer biedt dan verhalen rondom de geboorte van de baby.

Op een prettig terloopse manier beschrijft Dees gebeurtenissen en emoties. Zo blijkt klasgenootje Kim aan het begin van het boek niet zo’n favoriet van Marloes te zijn. Kim is veel handiger in het klaarmaken van de beschuiten met muisjes waarop Marloes mag trakteren, en dat leidt tot ruzie. Aan het eind van het boek is Kim wel een vriendin geworden.

De manier waarop Nettie Dees Marloes en Meneer Beer beschrijft doet denken aan de verhalen van Rindert Kromhout over Merel en haar speelgoedhond Alexander. Wel valt op dat Kromhout een gevorderd schrijver is en technisch vaardiger. Dees gebruikt het knuffelbeest een beetje als stoplap: wat er ook gebeurt, altijd weer zegt Meneer Beer zin te hebben in een boterham met pindakaas. Aanvankelijk aardig, maar het dreigt te gaan vervelen. Dees heeft genoeg kwaliteit in huis om zonder zo’n stoplap te schrijven.

De illustraties zijn van Marijke ten Cate. Zij illustreerde ook bijvoorbeeld Vrouwke Klapwijks boek ”Iedereen is anders”, het actieboek van de christelijke kinderboekenmaand van 2000. Haar werk vond ik daarin fris en geestig. Hier vind ik de tekeningen iets minder geslaagd; ze zijn op het randje van karikaturaal. Met name als Ten Cate de gezichten als profiel tekent, doet de sterk terugwijkende kin een oude dame sprekend op een muis lijken en een kleuter op een konijntje.