De Nederlandse ambassade in de Thaise hoofdstad Bangkok had een eigen herdenking georganiseerd in het toeristenoord Phuket, waaraan ongeveer zeventig tot tachtig Nederlanders deelnamen. Ambassadeur Joan Boer zei na afloop dat de bijeenkomst „een warm en menselijk karakter” had. Niet alleen het lijden, maar vooral ook de inzet van mensen direct na de vloedgolf kreeg aandacht. De meeste deelnemers hadden volgens Boer de tsunami en de hele periode erna van dichtbij meegemaakt. De tsunami kostte aan zeker 36 Nederlanders het leven.

Van alle landen waar de vloedgolf na een zeebeving toesloeg, werd Indonesië het zwaarst getroffen. Van de in totaal ongeveer 230.000 doden kwamen er ongeveer 170.000 uit dat land. Vooral Atjeh kreeg het zwaar te verduren, doordat het dicht bij het epicentrum van de zeebeving lag. In de provinciehoofdstad Banda Atjeh waren duizenden mensen in de negentiende-eeuwse Grote Moskee bijeen.

Vicepresident Jusuf Kalla bedankte voor de hulp die de wereld bood. „Ik heb nog nooit zo’n buitengewone solidariteit en vrijgevigheid meegemaakt”, zei hij. „Zelfs kinderen van over de hele wereld, van Duitsland tot de VS, hebben hun spaarpotten opengebroken en stuurden het geld naar de tsunamislachtoffers”, zei Kalla.

Op Sri Lanka, waar het water ongeveer 38.000 mensen het leven kostte, reed een speciale trein naar de plek waar 1600 reizigers omkwamen. Het water verzwolg toen een trein bij Peraliya. De overlevenden van de tragedie, onder wie de conducteur, herdachten de doden.

In India kwamen mensen samen om te bidden. Vooral op de Andaman- en Nicobareilanden vielen tien jaar geleden veel doden. In het zuiden van het vasteland gooiden mensen snoep en bloemen in zee.