Daar lijkt geen speld tussen te krijgen. Toch wel. Het onderzoek gaat voorbij aan de wezenlijke vraag: wijzen orthodoxe christenen homo’s af, óf de homoseksuele praktijk? Als dat laatste het geval is: welke redenen hebben ze daarvoor? En is er voor dat standpunt nog ruimte in Nederland of moet iedereen zijn geloofsovertuiging aan de kant schuiven en onder de libertijnse knoet van ”leef je eigen leven” door? Om op die vragen een antwoord te krijgen, moet de onderzoeksspa dieper de grond in.

Er wordt in reformatorische kring de laatste jaren fundamenteel nagedacht over homoseksualiteit. Daar is alle reden voor. Maatschappelijk gezien is het onderwerp een hot item. De druk om homoseksualiteit als iets heel gewoons te accepteren, is groot. Dat legt een claim op orthodoxe christenen. Van hen wordt verwacht dat ze in die trend meegaan.

Daar komt bij dat het taboe op homoseksualiteit er grotendeels af is, ook in reformatorische kring. Een groeiend aantal jongeren ”komt uit de kast”. Dat confronteert ouders, leraren en ambtsdragers met ingrijpende vragen. Gelukkig gaan velen van hen deze vragen niet uit de weg. Deskundigen publiceren over het onderwerp, scholen besteden er aandacht aan, kerken ook, en er zijn bijeenkomsten voor jongeren en hun ouders.

Rode draad bij al deze bezinning is het onderscheid tussen de homo als mens en het praktiseren van de geaardheid. De Bijbel spreekt over beide aspecten duidelijke taal. Homo’s zijn geen slechtere mensen dan hetero’s en hen laten vallen vanwege hun geaardheid is Bijbels gezien verwerpelijk.

Hier ligt wel een gevoelig punt in reformatorische kring. Functioneert de opdracht om onze naaste lief te hebben als onszelf ook voor 100 procent ten aanzien van homo’s? Tegelijk laat de Bijbel geen ruimte voor het praktiseren van de homoseksuele geaardheid. Ook dát moeten we voluit serieus nemen.

Het SCP-onderzoek geeft geen uiting aan dit genuanceerde, maar wezenlijke onderscheid. Het zet onbedoeld de deur open voor oneliners als: de ”zwaren” zijn homohaters. Het grote publiek zal ze herkennen en gretig overnemen. Dat is jammer. Maar belangrijker is de opdracht voor orthodoxe christenen. Allereerst om in woord en daad te tonen dat mensen met een andere seksuele geaardheid er voluit bijhoren. Daarnaast door het onderscheid tussen de homo als mens en de praktisering van zijn of haar geaardheid helder te benoemen. Niet omdat orthodoxe christenen dat zelf bedacht hebben, maar omdat de Bijbel, hun gezaghebbende Boek, daar zo over spreekt. Er is inderdaad werk aan de winkel, maar op een andere manier dan het SCP aanbeveelt.