Een van de vastzittende bezoekers is de Berlijnse bankemployé Nabel El Shorafa. Hij kwam half oktober met zijn twee zoons over voor familiebezoek. Het was de bedoeling op 29 oktober weer huiswaarts te trekken. „Wij kunnen er niet uit, ik voel mij machteloos”, aldus de bankbediende tegen persbureau DPA.

Shorafa wist dat er een negatief reisadvies was voor de Gazastrook. „Maar dan zou ik mijn familie helemaal niet meer zien.” Zijn ouders, drie broers en een zus leven in de enclave. Palestijnen die er wonen, mogen de enclave maar per uitzondering verlaten. Shorafa’s baas in Berlijn toont begrip. „Maar ik ga kapot van deze ongewisheid.” Shorafa’s 13-jarige zoon is blij dat hij niet naar school hoeft en de vakantie langer duurt. „Maar de oudste moet zijn eindexamen vwo voorbereiden.”

Voor anderen zijn de gesloten grenzen een kwestie van leven en dood, zoals de 56-jarige kankerpatiënte Fatima Hassan. „Honderden patiënten moeten voor behandeling naar Israël, Egypte of de Westelijke Jordaanoever.” Nu is Gaza niet alleen een grote openluchtgevangenis, maar „wordt het ook een enorm kerkhof”, aldus Hassan.