IS lijkt evenmin te stoppen. De terreurbeweging is niet alleen actief in Syrië en Irak, maar wil ook aanslagen plegen in het zogenoemde vrije Westen. De moord op een agent in Canada wijst erop dat geradicaliseerde moslims met beperkt geweld westerse landen in de greep van angst kunnen krijgen.

Zomaar twee dingen die in 2014 plotseling de kop hebben opgestoken. Dag in, dag uit beheersen ze het nieuws. Vrijwel geen enkele oplettende krantenlezer had een jaar geleden kunnen denken dat deze ontwikkelingen nu zo nadrukkelijk het nieuws zouden bepalen. Met enig recht kunnen het onvoorziene omstandigheden genoemd worden. Ze maken mensen onzeker en angstig. Waar gaat dit heen?

Natuurlijk kan men stellen dat oorlogen, rampen en ziekten van alle tijden zijn. Wie de geschiedenis enigszins kent, zal dit onmiddellijk toegeven. Het punt is dat er de laatste decennia echter een situatie leek te ontstaan waarin er minder sprake was internationale conflicten. Men dacht: de vrede is nabij en wordt voorgoed gevestigd. Daarbij speelde het einde van de Koude Oorlog, nu 25 jaar geleden, in psychologische zin een belangrijke rol.

Dat eufore gevoel is nu geheel verdwenen. De schijnbare ontembaarheid van de ziekte ebola en de bruutheid van het optreden van IS hebben bijzondere, bijna apocalyptische trekken.

Voeg daarbij dat de omwentelingen van de laatste decennia per saldo elke keer een verslechtering brachten in de situatie van kerken en christenen. Voorbeelden? De Arabische lente, de opmars van militante moslims in Afrikaanse landen. Vergeet ook niet de secularisatie in het zogenaamd vrije Westen die gestimuleerd werd door materiële rijkdom.

Triest is dat christenen inmiddels zo aan vervolging en verdrukking zijn gewend dat ze nauwelijks meer opschrikken van de toenemende druk op geloofsgenoten en evenmin van afval. Maar feitelijk is dat de derde apocalyptische trek van deze tijd.

Wie deze tijd enigszins probeert te doorschouwen, kan de angst om het hart slaan. De vraag dringt zich op: Waar gaat dit heen en wat zullen kinderen en jongeren allemaal nog meemaken?

Tegelijk weten we dat angst een slechte raadgever is. Maar hij is meer. Angst is ook willoze overgave aan hetgeen mensen in het leven wedervaart zonder daarbij de almacht van God te eerbiedigen. Wie door genade gelooft in Zijn leiding en Zijn zorg, kan de zorgen en moeiten ook bij Hem neerleggen. Daarom kon de grote hervormer Maarten Luther uit volle borst in de richting van satan, de grote boosdoener en kwaadstichter, zingen:

Delf vrouw en kind’ren ’t graf,

Neem goed en bloed ons af,

Het brengt u geen gewin,

Wij gaan ten hemel in

en erven koninkrijken