Eindelijk had de man het voor elkaar. Na zes jaar wachten kwam er begin 2012 een huurwoning voor hem vrij en kon hij op zichzelf gaan wonen. Hij was nauwelijks gesetteld of het was alweer voorbij met de pret.

Binnen enkele maanden stonden zijn ouders met zijn twee broertjes op de stoep. Zij waren wegens een huurschuld uit hun huis gezet en zagen geen andere oplossing dan bij zoonlief aan te kloppen. Die was best bereid onderdak te verlenen, tijdelijk althans. Want eigenlijk had hij geen trek in de oude situatie, met als enige verschil dat het hele gezin nu in zíjn huis verbleef.

Wettelijk gezien was het allemaal in de haak. Een huurder mag gerust andere mensen in huis nemen, zelfs als dat permanent is. „Dat is niet aan termijnen gebonden”, zegt Mariet Bolluijt van Aedes, de branchevereniging van corporaties.

„De woningbouwvereniging die de woning verhuurt, heeft alleen met de huurder te maken. Als deze besluit te gaan samenwonen of familie in huis te nemen, is dat in orde. Het kan alleen gevolgen hebben voor bijvoorbeeld de huurtoeslag, omdat inkomens van de bewoners dan bij elkaar moeten worden opgeteld. Maar daar gaat de Belastingdienst over.”

In deze situatie speelt dat geen rol. De ouders zitten in de schulden en doen er volgens Frans Baars, advocaat van de zoon, niets aan om hun financiële situatie te verbeteren. „De vader zit bij mijn cliënt op de bank en drinkt biertjes uit zijn koelkast. Hij vindt het wel best zo. De ouders en broertjes hebben gewoon de woning van mijn cliënt overgenomen en dat duurt nu al bijna drie jaar. Ze betalen alleen een vergoeding voor de boodschappen, dat is het. Eerder dit jaar sloten ze met elkaar een overeenkomst dat de situatie tot uiterlijk 1 augustus zou duren, maar de ouders laten het gewoon op zijn beloop. Ze vinden dat hun zoon moeilijk doet. Dit is echt een bijzondere situatie.”

De kortgedingrechter doet maandag uitspraak in de zaak, die gisteren voor de rechtbank in Alkmaar diende. De ouders kwamen daarbij niet opdagen. Baars: „Hun advocaat heeft maar één verweer: ze hebben geen woning en zitten in de schulden. Dat is vervelend, maar schulden zijn op te lossen. Iedereen kan begrip hebben voor mensen in nood, zolang ze er iets aan willen doen. Bij deze mensen zit er geen beweging in. Pijnlijk, want hun zoon zit in een spagaat en moet straks een deurwaarder inschakelen om zijn eigen familie uit zijn huis te zetten.”

De verhurende woningbouwvereniging is geen partij in het conflict, zegt Bolluijt. „Dat kan niet, want de corporatie heeft alleen een relatie met de huurder.”

Wat de ouders rest, is volgens Baars een woning te zoeken in krimpgebieden in het noorden van het land. En een schuldsaneringstraject in te gaan. „Wie zich bijvoorbeeld in Den Helder inschrijft, kan er binnen twee maanden een huis krijgen. Het is misschien niet het aantrekkelijkste alternatief, maar het is een oplossing. Want de huidige situatie is echt onaanvaardbaar.”