Geert Smilde was tot 2011 loods op grote zeeschepen die via de Westerschelde naar Antwerpen varen; daarvoor zat hij op de grote vaart. Vijfentwintig jaar geleden, tijdens een bezoek van het zendingsschip Anastasis, ontstond bij hem en zijn vrouw „het verlangen” om na zijn pensionering mee te varen op een evangelisatieschip. Die droom ging voor hem drie jaar geleden in vervulling toen hij als kapitein meevoer op de Next Wave van Youth with a Mission (YWAM).

De Next Wave is een klein zeilend zendingsschip, een zogenoemd tallship, met ongeveer twintig mensen aan boord. De Logos Hope van de internationale zendingsorganisatie Operatie Mobilisatie (OM) is veel groter. Dat schip kwam in 1973 onder de naam Gustav Vasa in de vaart als veerboot op de Atlantische Oceaan. Sinds 2009 bevaart het ruim 12.000 ton metende vaartuig de wereldzeeën in dienst van OM. Het biedt plaats aan 400 vrijwilligers/zendelingen van 60 nationaliteiten, de meesten zijn jongeren.

Smilde en zijn vrouw zijn de achterliggende twee jaar twee keer voor een periode van vijf maanden met de Logos Hope meegeweest: hij als stuurman, zij voor allerlei klussen. Daarnaast fungeerden ze als „vader en moeder” van een „scheepsfamilie”: opvarenden met wie ze tijdens een gedeelte van de reis samen optrokken en die hun zorgen met hen deelden.

Materieel gewin was er niet bij. „We moesten gewoon betalen voor het meevaren, maar zijn er geestelijk door verrijkt”, zegt het echtpaar, dat lid is van de gereformeerde kerk vrijgemaakt te Vlissingen.

Het kost hun geen moeite daarvan voorbeelden te geven. In de Filipijnen kwamen ze tijdens een zoektocht naar een fluit in contact met een man die hen aansprak voor een praatje. „Hij beloofde de volgende morgen naar het schip te komen met een goede fluit. Dat deed hij, en de dagen erna kwam hij weer, telkens met een groep mensen. Tijdens een diepgaand gesprek bleek dat hij vroeger boeddhist geweest was en na een lange zoektocht christen was geworden.”

In Zuid-Korea ontmoetten ze in de bus een echtpaar dat hen uitnodigde mee te gaan eten. Ze kregen toen de gelegenheid om samen met deze mensen, die geen christenen waren, te bidden. „Wie weet zijn we een schakeltje geweest voor hen op weg naar het kennen van Jezus.”

Taiwan en Japan

De Smildes staan „versteld” van de honger naar Gods Woord in het Verre Oosten. „De belang­stelling was overweldigend. In het Taiwanese Keelung stonden de mensen ’s morgens om zes uur al te wachten om aan boord te mogen. We zijn ons ervan bewust dat de 17.000 mensen die de Logos Hope op één dag in Kaohsiung, in het zuiden van Taiwan, bezochten niet alleen voor de Bijbelse boodschap kwamen. Ze wilden ook het schip zien, waartoe ze alle gelegenheid kregen – maar velen vonden de weg naar de ”bookfair” en kochten er een Bijbel. In Taiwan zijn duizenden Bijbels verkocht.”

Ook in Japan kwamen er duizenden mensen naar het schip. „We bespeurden in de havenstad Nagasaki een honger naar de Bijbel. Zendelingen in Japan die later aan boord kwamen, waren verrast, maar ook verdrietig. Zij werken al zo lang in het land en zien tot nu toe weinig zegen. De leiding van de Logos Hope heeft hun duidelijk gemaakt dat het overweldigende bezoekersaantal niet mogelijk zou zijn zonder hun arbeid. Deze zendelingen en christenen uit lokale kerken waren trouwens nodig voor het geven van nazorg toen het schip verder voer. Tijdens het bezoek waren er ook Japanse christenen actief om mensen in hun eigen taal uitleg te kunnen geven.”

Het meest bekend van de Logos Hope is de ”bookfair”, een boek­winkel waar mensen terecht­kunnen voor Bijbels en christelijke lectuur, waaronder boeken van de auteur Bodie Thoene. Als tweede biedt het schip hulp. Als het ergens aan de kade ligt, gaan hulpverleners aan de slag om weeshuizen te bouwen, daklozen te helpen en andere klussen te doen. Janneke Smilde heeft samen met een aantal schepelingen honderden daklozen in het Verre Oosten aan een bril geholpen. Ten derde wil de bemanning „hoop brengen.” Dat gebeurt vooral door het voeren van gesprekken.

Dat laatste gebeurt ook in moslimlanden. „Dan zijn er wel wat extra regels,” verduidelijkt Smilde. „Zo mogen we daar niet evangeliseren en worden de boeken vooraf gescreend. Het is opvallend dat we de Bijbels –toch de belangrijkste boeken– wel mogen verkopen. Mensen in Maleisië waren nieuwsgierig en wilden weten waarom we naar hen toe gekomen waren.”

Smilde heeft Nederland alweer verlaten. Gisteren vertrok hij in alle vroegte per vliegtuig naar Malta om de leiding over de Next Wave weer op zich te nemen. Zijn vrouw blijft deze keer thuis.