Recensie: Take Five
Bij ”klassieke muziek” zijn we vaak geneigd te denken aan muziek die geschreven is met een serieuze bedoeling. Welke die bedoeling is, laten we meestal in het midden, want dan wordt het moeilijk. Heel anders ligt dat bij ”amusementsmuziek”. Die is er alleen maar tot vermaak, en in onze kringen zetten we daar graag enkele vraagtekens bij.
De grens tussen beide genres is echter moeilijk te trekken. ‘Serieuze’ componisten schreven ook muziek voor het vermaak: Beethoven, Mahler, Stravinsky en Sjostakovitsj geneerden zich niet voor een walsje of een jazz-achtig nummer. Zo schreef laatstgenoemde Rus naast veertien symfonieën vele uren lichte muziek. Luister maar eens naar zijn ”Polka” op deze cd .
De instrumentale combinatie Take Five speelde een cd vol met nummers die zich op dit grensvlak bevinden, en ze doen dat in eigen bewerkingen, gemaakt voor klarinet, panfluit, viool, piano en orgel. Die arrangementen klinken over het algemeen uitstekend en worden uitgevoerd op een niveau waaraan je gerust het adjectief ”professioneel” mag toevoegen. Daarbij komt nog dat Take Five haar keus heeft laten vallen op minder bekende muziek, wat voor de luisteraar in zoverre plezierig is dat hij nog eens wat anders hoort.
Jammer vind ik dat met name in de klezmerstukken de panfluit bijna steeds de boventoon voert, terwijl die juist in deze muziek aan de klarinet behoort, bijgestaan door de (alt)viool. Overigens beschikt Take Five over een uitstekend violiste, die we naar mijn smaak veel te weinig horen.
In elk geval heb ik met veel plezier en waardering deze cd beluisterd: virtuoos, smaakvol en muzikaal.
Take Five – Animato Music Productions (AMP 31414); € 14,95; www.animato.nu
R. Eilenberg
S. Karg-Elert
L. Anderson