Jurre krijgt van alle bewoners tips voor zijn spreekbeurt. Ook komen er wijze lessen voorbij. Zo merkt Elmus op dat het er in het leven helaas vaak om gaat de ‘-ste’ te zijn: de beste, de mooiste, de slimste.

Na met alle bewoners kennis te hebben gemaakt, oefent Jurre in de Prinsenzaal van het Prinsenhuis een toespraak voor zestig spiegels, die zo zijn neergezet dat hij alleen Sippora erin ziet. Zo leert hij zijn aandacht tijdens het spreken op één persoon te richten.

De Jonge heeft gekozen voor een fantasievol Boekenweekgeschenk waarin de humor niet ontbreekt. Als reden hiervoor zegt hij zelf: „Door te fantaseren wordt je leven een stuk spannender en maak je bijzondere avonturen mee.” De fantasie helpt Jurre zelfs om zijn angst te overwinnen.

In een knappe stijl verandert De Jonge in dit verhaal de werkelijkheid door er een positieve, fantasierijke draai aan te geven.

Het boek eindigt met een bijzondere gedachte van Jurres vader, die doet denken aan de geschiedenis van de drie vrienden van Daniël: „Op 60 heipalen zet ik de naam van mijn zoon. Na voltooiing van het bouwwerk moet elke dag om 12 uur op de trompet worden geblazen en moet een lakei roepen: „Val op uw knieën en gedenk de Heipalen van Jurre Bazuin.””

Bedoelt De Jonge dat fantasie ook kan leiden tot grootheidswaanzin?

De illustraties van Martin van der Linden zijn een positieve toevoeging aan dit knap geschreven en originele verhaal.

Boekgegevens

”Zestig spiegels”, Harm de Jonge; uitg. CPNB, 2014; ISBN 978 90 5965 253 8; 6 blz.; tijdens de Kinderboekenweek gratis bij aankoop van 10 euro aan kinderboeken.