Getuigen 2.0 niet minder, wel anders dan vroeger
Zo af en toe hoor je het beweren: de SGP is geen getuigenispartij meer. Als met die klacht bedoeld wordt dat de SGP vroeger wel en nu niet meer getuigde, dan is hij aantoonbaar onzin. Openlijk spreken over het geloof, in de politieke arena uitdragen dat mensen alleen door Jezus Christus behouden kunnen worden? Aan het Binnenhof doen SGP’ers dat tegenwoordig eerder vaker dan minder vaak. Maar wel anders.
Illustratief zijn Van der Staaijs bijdragen aan de algemene beschouwingen. Een jaar geleden sprak de SGP-leider, aanknopend aan een bezoek dat zijn fractie bracht aan de Ark van Noach in Dordrecht, aan het slot van zijn betoog over dé Ark van behoud: „Er is redding en vernieuwing mogelijk voor ieder mens, wat hij ook op zijn kerfstok heeft. Jezus Christus is de Ark van behoud.” En, zinspelend op de angst dat Nederland de boot van het internationale economische herstel zou missen: „Laat Nederland díé boot niet missen.”
Dit jaar beschreef Van der Staaij een denkbeeldige ministerraad, die door premier Rutte geopend werd met een Bijbelstudie over de gelijkenis van de barmhartige Samaritaan. Om zich dan vervolgens, in een soort van sketch, voor te stellen hoe de diverse dienaren van de kroon op die parabel zouden reageren. Zo laat hij minister Schippers van VWS zeggen: „Wat ik niet zo verstandig vind, is dat de Samaritaan zegt: Als het meer kost, dan betaal ik dat wel. Van die houding moeten we als overheid juist af.”
Uiteindelijk besluit de SGP-leider zijn speelse speech door te wijzen op de opmerkelijke vergevensgezindheid die je soms bij de zo geprangde christenen in Syrië en Irak aantreft. „Wat is hun geheim? Zij worden gevoed door het Woord van God. Zij weten van de innerlijke ontferming van Christus en Zijn barmhartigheid.”
Wie deze knappe en geestige betogen een beetje op zich laat inwerken, beseft dat de huidige SGP-leider, als het gaat om het expliciet uitdragen van de Bijbelse boodschap, geenszins onderdoet voor zijn voorgangers. Wel is zijn manier van getuigen anders:
Dat betreft om te beginnen zijn taalveld. Ds. Zandt sprak in de Tweede Kamer ongeveer hetzelfde als in de kerk. Van der Staaij mijdt kanseltaal en probeert met gewone woorden de leefwereld van de geseculariseerde mens binnen te dringen. Hij denkt er, samen met zijn fractieteam, van tevoren terdege over na hoe hij anderen écht kan bereiken en aan het denken zetten.
Mede om die reden probeert hij zijn betogen origineel, humoristisch, en soms met een vleugje zelfspot op te bouwen. Dat heeft tot gevolg dat de huidige SGP-leider, als het om de draagkracht van zijn achterban gaat, weleens tot het randje gaat. Zo valt zijn bijdrage aan de algemene beschouwingen van deze week in allerlei opzichten gewaagd te noemen. Humor en christelijk geloof zijn weliswaar niet elkaars tegenpolen, maar schuren soms wel. Héél verwonderlijk was het daarom niet dat een predikant uit de SGP-achterban deze week twitterde: „Van der Staaij leest in Kamerdebat voor uit de Bijbel… en maakt er grappen over. Dat was niet sterk.”
Het woord ”grappen” is hier natuurlijk misplaatst, maar de reactie laat wel zien dat het voor een politicus de uiterste balanceerkunst vergt om zowel humoristisch als diepernstig te zijn.
- Wat ten slotte opvalt, is dat de tegenwoordige SGP-voorman het accent legt op het positieve van de Bijbelse boodschap. Minder het opgeheven vingertje, meer de hartelijke uitnodiging. Minder: „Land, land, land, hoor des Heeren Woord”, meer: „Kom ga met ons en doe als wij.” Wat overigens scherpe uitvallen („We maken ons in dit land drukker om zes dode zwijnen dan om duizenden abortussen”) niet uitsluit.
Nog één keer: de huidige SGP-Kamerfractie getuigt anders dan vroeger. Maar haar getuigenis is niet minder; kwantitatief noch kwalitatief. Weleens van een SGP-parlementariër gehoord die –zoals deze week gebeurde– in de Kamer, voor een aandachtig gehoor (!), onbekommerd bijna een héle Bijbelperikoop voorlas?
