. De onverwachte beslissing van Libië om toe te geven dat het land massavernietigingswapens had, laat volgens hem zien dat er een echte ”as van het kwaad” bestaat. Europese regeringsleiders, politieke partijen en lobbygroepen moeten het boetekleed aantrekken. De onverwachte beslissing van Libië om toe te geven dat het land massavernietigingswapens had, kwam voor velen als een donderslag bij heldere hemel. Voor een aantal analisten zat dit er echter al maanden aan te komen. De zwakke economische situatie van het Noord-Afrikaanse land, dat volledig afhankelijk is van zijn olie-export, maakte het voor Muammar Gaddafi noodzakelijk nieuwe bondgenoten te zoeken. De kracht van de Amerikaanse olie-industrie en de mogelijk grootschalige investeringen van Amerikaanse oliemaatschappijen bleken voldoende om Gaddafi overstag te laten gaan. Hierbij speelde de vernietiging van het Saddam-regime tevens een rol.

Libië kan binnenkort geheel worden opgenomen in de rij van normale staten, waarbij zijn vroegere steun aan terrorisme, fundamentalisme en ABC-wapens (atoom-, biologische en chemische wapens) wordt vergeven. Alles schijnt nu koek en ei te zijn, maar niets is minder waar.

Echt nieuws

Het echte nieuws is niet de openbaring dat Libië werkelijk over deze wapens beschikte -veel westerse media en analisten hebben hier jarenlang over getwijfeld-, maar het feit dat er een echte ”as van het kwaad” bestaat. In een tijd waarin Bush en Blair onder druk staan wegens het feit dat tot op heden niet aanwijsbaar is dat Irak ABC-wapens had -linkse politieke partijen maken hierover veel kabaal- wordt het nu duidelijk dat de adviseurs van Bush geen spoken zagen in het Midden-Oosten.

Jarenlang is door een aantal specialisten gewezen op de voortdurende samenwerking tussen Pakistan, Noord-Korea, Iran, Irak en Libië. Veel van de westerse media reageerden hierop door de schouders op te halen en door te stellen dat het weer een verzinsel van de VS, het Verenigd Koninkrijk en Israël zou zijn om de sancties tegen deze landen in stand te houden. Nu blijkt dat het nog steeds het geval is. Iran, Libië en Irak hebben een vergaande samenwerking op poten gezet met Pakistan. De steun van de regimes van Saudi-Arabië, Syrië, Egypte en andere Arabische staten moet niet worden vergeten. Financiële steun uit de Perzische Golf is al jarenlang aangetoond door strategische analisten in het Westen.

Stroomversnelling

De laatste weken is dit in een stroomversnelling gekomen. De uitspraken van diverse Pakistaanse nucleair specialisten, onder wie Abdul Qadeer Khan, de Pakistaanse geleerde die is opgeleid in Nederland, hebben een verhelderend beeld gegeven van de keuken van het Arabisch-Pakistaanse wapenprogramma.

Het is niet vreemd dat de huidige Pakistaanse leider Pervez Musharraf dit allemaal ontkent. Musharraf beseft terdege dat zijn regime onder grote internationale druk staat om hiertegen effectief te gaan optreden. Echter, het gevangennemen van een van de meest gelauwerde Pakistaanse geleerden, Khan, is uit den boze. Het Pakistaanse regime staat al op springen, verdere druk zal alleen maar meer wind in de zeilen van de extremisten in Pakistan betekenen.

Toch hebben de VS Pakistan aangeklaagd als een van de leidende steunpilaren van de ABC-programma’s van Noord-Korea, Iran en Libië. Amerikaanse media maken het Washington ook niet makkelijk het door de vingers te zien. Volgens de New York Times is het aantoonbaar dat Pakistan de centrifugetechnologie die in Libië is gevonden, heeft geleverd. Japanse kranten hebben dit onderschreven, waarbij tevens het wapenprogramma van Iran en Noord-Korea werd genoemd.

Nieuwste raket

De alom bekende Noord-Koreaans-Libische samenwerking op het gebied van rakettechnologie is hierbij van groot belang geweest. Naar verluidt heeft ook Iran meer dan honderd militaire contracten met Noord-Korea. Het is bekend dat Noord-Korea veelvuldig Scud-raketten heeft geleverd aan beide landen, die in de verlengde versie van de Rodong zeker kunnen worden gebruikt voor ABC-systemen. De nieuwste Iraanse raket, de Shahab-3, zal binnen achttien maanden inzetbaar zijn. De verwachte capaciteit van dit systeem is volgens velen erg groot, zodat Israël, Turkije en veel andere westerse bondgenoten dan direct binnen het bereik van dit systeem komen. Als ze worden verkocht aan andere staten, zoals Saudi-Arabië of Libië, gaat er zelfs een directe dreiging van uit richting Europa. Het gegeven dat deze raket de stratosfeer kan binnendringen, maakt het een zeer interessant maar gevaarlijk wapen in de handen van extremistische groeperingen.

Israël

De dreiging tegen Israël wordt heel serieus genomen. Bij de eerste presentatie van het systeem, in september 2003 tijdens een militaire parade in Teheran, droeg een van de raketten een spandoek met als opschrift ”Wij zullen Israël van de kaart vegen”. Door dit laatste is er in Jeruzalem een rood lampje gaan branden. Mogelijke preventieve militaire maatregelen door de Israëliërs kunnen dan ook worden verwacht.

De gecombineerde militaire knowhow van de Arabische wereld, of van de islamitische wereld, moet niet worden onderschat. De laatste jaren hebben bewezen dat het Westen zich veelvuldig in slaap laat sussen door diplomatieke offensieven van Arabische leiders, of door het groeiende aantal militaire samenwerkingsverbanden van Arabische staten met de VS, het Verenigd Koninkrijk of zelfs met de NAVO.

De hele militaire inlichtingencapaciteit van het Westen is gericht op de ontwikkelingen binnen Iran, Irak, Libië en Syrië. Toch glippen deze kleinigheden, de ontwikkeling van een ingenieus massavernietigingswapen, door de mazen van het net van de inlichtingendiensten. Als Libië niet had toegestaan dat er internationale controles zouden komen, zou het Westen nog steeds in het donker zoeken naar een speld in een hooiberg. De aanwezigheid van deze systemen, waarbij in de Arabische wereld vooral de nadruk ligt op biologische en chemische wapens, moet niet meer worden onderschat.

Drogreden

Veel Arabische landen verweren zich met de nucleaire optie van de Israëliërs. Dat is echter een drogreden. Israël heeft nooit zijn kernmacht benut of ABC-wapens tegen zijn eigen volk ingezet. De Arabische wereld is al jaren geleden dit pad opgegaan, waarbij onverwacht de Egyptenaren het initiatief namen. Tijdens de Egyptische operaties in Jemen, in de jaren ’50, werden er door Nasser al chemische wapens ingezet. Duitse raket- en nucleaire geleerden waren zeer geziene gasten aan het hof van de Egyptische leider.

De mogelijkheid voor Arabische studenten, geleerden en militairen om de technologische kennis voor deze systemen in het Westen te krijgen, zijn zeer zeker aanwezig. Menige universiteitsbibliotheek staat vol met handleidingen en achtergrondinformatie over deze systemen, zodat de juiste technologische kennis kan worden verkregen via uitwisselingsprogramma’s voor internationale studenten. Hieraan moet aandacht worden geschonken voordat men over kan gaan tot de orde van de dag.

Het is overduidelijk dat het noodzakelijk is dat het Midden-Oosten wordt ontwapend. Het is geen ver-van-mijn-bedshow als een mogelijke vijand de beschikking heeft over alle noodzakelijke systemen om een ABC-systeem in je eigen land te laten neerkomen. Iran, Libië en Irak hebben dit al aangegeven. Syrië, Saudi-Arabië, Pakistan en zelfs landen als Egypte (dat zeer actief is op het gebied van ABC-research en raketsystemen) moet de wacht worden aangezegd. Preventie is beter dan herstel.

De auteur is militair analist en Midden-Oostendeskundige.