Voordewind is in die opvatting gesterkt nu hij, sinds dinsdagavond, samen met hulpverleningsorganisatie Dorcas in Erbil verblijft. Dat is de hoofdstad van Iraaks-Koerdistan. In en rond deze op twee na grootste stad van Irak (alleen Mosul en Bagdad zijn groter) bevinden zich naar schatting 60.000 vluchtelingen, voornamelijk christenen, die door IS verdreven zijn uit de Vlakte van Ninevé.

Op de luchthaven van Erbil komen de hulpgoederen aan die door westerse landen, waaronder Nederland, verstuurd worden. „De hulpverlening”, zegt het CU-Kamerlid, „komt goed op gang.”

Toch zijn er nog grote problemen in de vluchtelingenkampen. „Die betreffen vooral de huisvesting en de medische zorg. De tenten waarin de vluchtelingen huizen, houden het ’s avonds vaak niet als het gaat waaien en regenen. Ik sprak een hoogzwangere vrouw die voor een keizersnede naar het ziekenhuis zou moeten, maar daar geen geld voor heeft. Ook had ik contact met een moeder die met haar kinderen gevlucht is voor IS, maar haar gehandicapte man heeft moeten achterlaten. Zij staat doodsangsten uit over wat er met hem gebeurd is. Begrijpelijk, want de verhalen over leeggeplunderde dorpen en mishandelde of vermoorde christenen zijn legio.”

Werkelijk veilig voelen de vluchtelingen zich ook in Erbil niet, merkt Voordewind. „Troepen van IS liggen op zo’n 45 kilometer van deze stad. Een man zei tegen mij: „Breng ons nog liever naar Somalië dan ons over te leveren aan onze Arabische buren.” Dat tekent de uiterste wanhoop van deze mensen. Ten diepste willen ze echter niet uit de streek weg, zelfs niet naar Europa. „Wij willen naar huis”, is de kreet die je het vaakst hoort.”

Volgens het Kamerlid „gonst” het in de regio van de geruchten over een ophanden zijnde grote aanval van de Amerikanen, Britten, Koerden en Irakezen op een viertal grote steden in Syrië en Irak, waaronder de stad Mosul. „Daar putten mensen hoop uit. Contacten in het Koerdische parlement, dat ik dezer dagen ook ga bezoeken, bevestigen dat er zoiets zit aan te komen. Hoe dit ook zij, ik vind dat ook Nederland aan zo’n militaire operatie een bijdrage zou moeten leveren. Allerlei andere Europese landen, zoals Frankrijk, Finland en Duitsland, overwegen al om militaire steun te verlenen. Ik kan en wil natuurlijk niet op de stoel van minister Timmermans gaan zitten. Maar ik stel wel vast dat we niet kunnen volstaan met het leveren van voedsel en dekens, en dan zeggen: nou dat was het dan, nu zijn jullie verzadigd en warm. Blijvende hulp houdt in dat we deze mensen, jezidi’s, christenen en andere minderheden, ook veiligheid bieden. Ze moeten –daarin hebben de vluchtelingen gelijk, dat is inderdaad de beste oplossing– terug naar hun oorspronkelijke woongebieden.”