Monotoon klinkt de stap van Molly, het bejaarde trekpaard, op het plaveisel. Gestaag trekt het dier de zware woonwagen door het Engelse heuvellandschap. De wind ruist door de heggen aan weerszijden van de weg. Staande op de treeplank van de woonwagen kun je over de heg heenkijken. Een privilege dat normaalgesproken aan weinigen is vergund. Alleen zo ontdek je pas echt wat Wiltshire te bieden heeft.

Pittoreske boerenhoeves

De Vale of Pewsey kent pittoreske boerenhoeves, oude pubs en slingerende landweggetjes. Zelfs een chapel van de Strict Baptists ontbreekt niet in het rijtje. Centrumplaats is de oude stad Pewsey, maar met de woonwagen kom je daar niet. Van tevoren uitgestippelde routes voeren toeristen in twee dagen door de mooiste stukjes natuur in het gebied. Niets dat er op wijst dat het gebied op slechts anderhalf uur rijden van de drukke metropool Londen ligt.

Eigenaar Polly Carsons begon een aantal jaren geleden met de verhuur van ”Horse Drawn Caravans”. Ze nam één zespersoonswoonwagen over van een bedrijf dat failliet ging. Sinds vorig jaar heeft ze er een tweede bij. „Het is een enorm succes, met name sinds ik ben gaan adverteren via internet. Er is in 2003 nog geen week geweest dat beide wagens niet bezet waren.” De verhuur van woonwagens in zigeunerstijl -in de kleinste wagen woonde ooit echt een gezin- is niet helemaal uniek op het Engelse continent. Wel is Carsons voorzover ze weet de enige die er zich in Wiltshire, een graafschap ten zuidwesten van Londen, mee bezighoudt.

Carsons biedt een vierdaags arrangement aan met de woonwagens. De eerste en de laatste dag zijn bedoeld voor aankomst en vertrek. De twee overblijvende dagen worden gebruikt om te reizen door de Vale of Pewsey, een vallei van enkele tientallen kilometers. Het gebied kent heuvels van enkele honderden meters hoog en wordt doorsneden door het Kennet and Avon-kanaal.

In de heuvels zijn op sommige plaatsen grote witte paardensilhouetten uitgesneden in de krijtachtige ondergrond. Het landschap heeft wel wat weg van Zuid-Limburg, alleen zijn de heuvels hoger.

Op pad met een woonwagen betekent niet dat je in de watten wordt gelegd. Oké: het bed is prima, binnen is een kookgelegenheid en Carsons zorgt iedere dag voor vers water en een isolatietas met koelelement. Maar voor de rest is het aanpakken geblazen. Alleen al het vangen van de paarden is een heidens karwei voor onervaren Hollanders. De dieren zijn o zo mak, totdat ze merken dat er weer gewerkt moet worden. Alleen een vaardige hand weet Molly en haar collega Flower, het paard voor de tweede woonwagen, daar te krijgen waar ze verwacht worden.

Verraderlijk

Toch valt in twee dagen veel te leren. Geduldig maar beslist legt Carsons met behulp van een instructieboek uit hoe de paarden ingespannen dienen te worden. Ook het schoonmaken van de hoeven en het kammen van Molly en Flower horen erbij. Na een halfuurtje werk zijn de dieren echter klaar voor vertrek. Terwijl de ochtendzon steeds hoger in de hemel klimt, wordt het tijd voor een stevige wandeling.

Helemaal onvoorbereid hoeft de tocht niet te verlopen. Allereerst is er een uitgebreide routebeschrijving, met details als „Laat Molly op de volgende brug vijf minuten rusten”, en: „Kijk bij de volgende bocht uit voor tegemoetkomend verkeer.” De eerste morgen gaat er bovendien een instructeur mee, die ook iets vertelt over de omgeving.

Onontbeerlijk, zo blijkt, is de aanwezigheid van ten minste twee volwassenen in de wagen. De één heeft als taak om te mennen en te sturen, de ander om vooruit te lopen om het spaarzamelijke verkeer te waarschuwen en het paard zo nu en dan te geleiden. Als er ook nog kinderen meereizen, heb je echt je handen vol.

Verraderlijk bij het rijden zijn vooral de vele lichte hellingen in de weg. Het klimmen gaat gek genoeg nog wel. Maar bij het dalen moeten alle zeilen worden bijgezet om te voorkomen dat het paard niet struikelt onder het gewicht van de woonwagen.

De afstanden die tijdens ieder dagdeel worden afgelegd, bedragen tussen de 10 en 20 kilometer. Tussen de morgen en de middag is er altijd een rustpauze voor de paarden. Die biedt tegelijk voor de ’woonwagenbewoners’ de gelegenheid om te eten en te rusten. Eenmaal is er ook een overnachting ’op locatie’: Een idyllisch plekje bij een beekje, op loopafstand van een bijzondere eetgelegenheid. De eigenaar van dit etablissement is een geëmigreerde Fransman die het goede van zijn land met de eigenaardigheden van de Britten weet te combineren. Zo is een high tea ’s middags tot in de puntjes verzorgd, maar is de Franse keuken ’s avonds van een bijna exclusief niveau. Niks nouvelle cuisine met twee erwtjes en een half ons biefstuk. De gastheer serveert met flamboyante trots de meest heerlijke creaties. Wat te denken van alleen al een voorgerecht van bladsla met oude kaas, paling, tomaat en kip? Het lijkt een ratjetoe, maar blijkt een zalfje op de tong.

Ervaring apart

Slapen in de woonwagen is ook een ervaring apart. Vooral omdat de paarden vrij rondlopen in het weiland waar de wagens staan. Een beetje gewiebel ’s nachts hoort erbij: dan staan de dieren zich te krabben aan de zijkant van de wagen. Eng is het niet, hinderlijk nog minder, maar wel heel apart.

Groot voordeel aan het arrangement is de tijdsduur. De twee rijdagen zijn voldoende om wat van de omgeving te zien. Ook het leven in een woonwagen is een belevenis. Maar aan het einde van die periode is het ook weer mooi geweest. Het avontuur met de ”Horse Drawn Caravan” duurt precies lang genoeg om er met plezier op terug te kijken.

Voor meer informatie www.pewsey-uk.co.uk/white-horse.html of www.holidayuk.co.uk/activities/horsedrawn/whitehorse; telefoon 0044-1672-851119