Omtzigt houdt zich sowieso al langer bezig met het thema godsdienstvrijheid. Zo schreef hij een nota en een boek over het klooster Mor Gabriel in Turkije. Door zijn contacten met christenen in het Midden-Oosten zijn hem „de ogen wel opengegaan voor hun lot.” Hij stelde inmiddels talloze Kamervragen over hun „constant verslechterende positie.”

De tweede reden om zich voor vervolgde christenen in te zetten, is zijn Syrisch-orthodoxe echtgenote. Zij is als vluchtelinge uit Turkije in Nederland gekomen.

De benarde situatie van jezidi’s in Noord-Irak komt voor de CDA’er bepaald niet uit de lucht vallen. „De huidige ontwikkeling is de cumulatie van een lang proces. Hierin zijn kerken bewust gebombardeerd op hoogtijdagen, zijn bisschoppen vermoord en ontvoerd in Irak en Syrië, zijn velen verdreven.”

Omtzigt zit erbovenop. Hij vraagt aandacht voor hun situatie, verspreidt informatie, organiseert debatten, houdt bijeenkomsten met slachtoffers en dringt bij het kabinet aan op assistentie. „Als je hier geen hulp biedt bij deze genocide, dan is je mensenrechten­beleid volstrekt waardeloos.”

Waarom vindt u het belangrijk dat de vervolging van jezidi’s als genocide wordt beschouwd?

„Onder andere bij de herdenking van de Rwandese genocide (1994) heeft het kabinet duidelijk gezegd: „Dit nooit weer.” Als er sprake is van volkerenmoord, móét de wereld ingrijpen.”

Nederland stuurt noodhulp naar 
de jezidi’s. Is dat afdoende?

„Dit is een eerste, kleine stap in de goede richting. Maar gezien de urgentie van de situatie verwacht ik dat nog meer stappen zullen volgen. Ook in andere gebieden in Irak dan het Sinjargebergte is dringend hulp nodig.”

Is er een snelle oplossing voor de jezidi’s denkbaar?

„Nee. Irak en Syrië zijn al uit elkaar gevallen. Maar een snelle stabilisatie is keihard nodig.”