Binnen de islamitische wereld is het met name de radicale islam die terrein wint. Zo hebben de moslimbroeders in sommige landen in het Midden-Oosten de Arabische lente in korte tijd weten te veranderen in een grimmige winter. De snelle opmars van de nieuwe terreurorganisatie ISIS, de strijders van de Islamitische Staat in Irak en de Levant, heeft zelfs de aartsvijanden Iran en de Verenigde Staten met elkaar in gesprek gebracht.

Al met al is er sprake van een beangstigende ontwikkeling, met een wereldwijde impact. Welke gevolgen zal dit uiteindelijk hebben voor de westerse cultuur en haar –van origine– joods-christelijke waarden?

Je zou verwachten dat genoemde feiten de reserves die niet-moslims koesteren tegenover de islam, doen toenemen. Die aanname is maar ten dele juist. Het is opvallend dat ook onder westerlingen de islam aan terrein wint. Ik bedoel niet dat er steeds meer gesluierde maar tegelijk zelfbewuste moslima’s op straat lopen, dat het aantal moskeeën in snel tempo toeneemt en dat een groeiend aantal moslims hooggeschoold is en vervolgens een belangrijke positie in de samenleving gaat innemen. Ik doel vooral op het toenemende aantal Nederlanders dat afscheid neemt van een al of niet actieve vorm van christendom en zich overgeeft aan de islam.

Wat bezielt Nederlandse mannen en vrouwen eigenlijk om moslim te worden? Waarom kiezen moderne, goed ontwikkelde en volledig geëmancipeerde 
jongelui voor de islam, een woord dat 
nota bene ”onderwerping, overgave, 
gehoorzaamheid” betekent?

Die keuze zal te maken hebben met de leegte die mensen in onze geseculariseerde samenleving ervaren. Als het leven geen ander doel lijkt te hebben dan het verdienen van zo veel mogelijk geld om daarmee vervolgens zo veel mogelijk plezier te maken, dan ga je als jongere toch zoeken naar de echte zin. Dat snap ik. Maar waarom komen deze jongeren in de moskee en niet in de kerk terecht? Ik kan me namelijk niet aan de indruk onttrekken dat het aantal moslimbekeringen minstens zo groot is als het aantal jongeren dat vanuit de wereld getrokken wordt door het Evangelie. Hoe is dat toch mogelijk?

Wat maakt dat de islam minstens zo veel aantrekkingskracht heeft als het christendom? Heeft het met evangelisatieactiviteiten van moslims te maken? Je hoeft inderdaad niet lang te googelen om te ontdekken dat er veel internetsites zijn waarop de islam als een aantrekkelijke godsdienst wordt afgeschilderd.

Toch kan dat niet doorslaggevend zijn. Ook christenen zijn actief met evangelisatiewerk, zowel op internet als door het zoeken van persoonlijk contact. Hoe komt het dan dat jongeren net zo makkelijk kiezen voor een godsdienst van moeten, met een middeleeuwse uitstraling, als voor het uit liefde dienen van de God, Die in Zijn Woord Liefde genoemd wordt? Dat zal toch niet te maken hebben met de uitstraling van de volgers van beide godsdiensten? Het kan toch niet zijn dat navolgers van de islam meer laten zien in hun leven van overgave en gehoorzaamheid dan navolgers van Christus? Zijn de laatste dan zo gesetteld in het hier en nu dat er van een hemels burgerschap niets meer zichtbaar is?

Laten we dit leren van het woord ”islam”: de dienst van de Heere vraagt om onderwerping aan Zijn inzettingen en gehoorzaamheid aan Zijn Woord. En overgave in het geloof aan Jezus Christus, waarin het heil verkregen wordt, leidt tot navolging. Die navolging, in afhankelijkheid en biddend volbracht, kan niet ongezegend blijven.

Is er onder ons wel gebed voor de uitbreiding van Gods Koninkrijk?