Het is niet zo dat militair optreden in die regio niet gerechtvaardigd zou zijn. De separatisten zijn openlijk in opstand tegen het staatsgezag van Oekraïne. Daardoor zitten enkele provincies eigenlijk momenteel zonder bestuur, want de nieuwe ‘machthebbers’ doen daar weinig aan. Het lijkt er niet op dat de regering van Oekraïne de rebellen in het oosten onrecht aandoet door het leger op hen af te sturen.

Maar met zijn aankondiging van een bestand geeft Porosjenko aan dat de zaak uiteindelijk niet met geweld op te lossen valt. Ook de bevolking van Donetsk en aangrenzende regio’s zou er trots op moeten zijn tot Oekraïne te behoren.

Dat is natuurlijk veel gevraagd. Over Oekraïne wordt wel de vraag gesteld of het wel een eenheid is. Duidelijk is in elk geval dat het tot de Tweede Wereldoorlog in zijn huidige vorm nooit heeft bestaan, en dat het tot 1991 heeft geduurd voordat het land zelfstandig werd. Toch ziet Porosjenko er blijkbaar toekomst in de eenheid van het land te verdedigen. Dat valt in hem te prijzen.

Van alle presidentskandidaten in Oekraïne is Poro­sjenko de man die qua ervaring absoluut ver boven de anderen uit steekt. Allereerst is hij een zakenman. Nu moet je zakenmannen die in de voormalige sovjetlanden in de jaren negentig ineens steenrijk werden, altijd met een zeker wantrouwen benaderen. Deze oligarchen zijn niet altijd even zuiver. Toch zijn er tegen Porosjenko geen grote verdenkingen gerezen, dus we moeten er voorlopig van uitgaan dat de afgestudeerde econoom een kundig en eerlijk zakenman is.

Politiek bedrijven is meer dan zakendoen. Ook als politicus is hij echter door de wol geverfd. Hij kwam in 1998 in het parlement en sindsdien hij heeft vele functies gehad, onder meer die van minister van Economische Ontwikkeling en van Buitenlandse Zaken. Beide terreinen zijn cruciaal voor de toekomst.

Opvallend is dat Poro­sjenko als minister heeft samengewerkt met beide kampen. Zowel met de westers gezinde Joesjtsjenko als met de meer Russisch gerichte Janoekovitsj. Dat kan de indruk wekken dat zijn overtuiging daar is waar de macht ligt. Hoe het ook zij, hij is in elk geval een man die blijkbaar met beide kanten een goed gesprek kan voeren, en dat zal zeker nodig zijn.

De nieuwe president wil de draad oppakken waar zijn voorganger Janoekovitsj die liet liggen, namelijk bij het tekenen van een samenwerkingsovereenkomst met de Europese Unie. Bij zijn beëdiging zei hij zaterdag dat dit moet leiden naar lidmaatschap van de EU.

Wat dat laatste betreft geldt de uitspraak: Een wijs man zal niet haasten. De EU kent inmiddels te veel toetreders die niet rijp waren. Bovendien is duidelijk dat Rusland een EU-lidmaatschap van Oekraïne niet zal accepteren. De wereld heeft meer behoefte aan stabiliteit zonder EU-lidmaatschap dan andersom. Een wijs man als Porosjenko zal dat begrijpen.