Het was echter niet zozeer zijn leeftijd die Brahimi deed besluiten de harp aan de wilgen te hangen. De VN-gezant is hevig gefrustreerd dat na ruim drie jaar burgeroorlog de vrede in Syrië verder weg is dan ooit.

Niet dat Brahimi er niets aan gedaan heeft om vrede in Syrië te bereiken. Talloze malen reisde hij af naar het Arabische land om met de strijdende partijen te overleggen. Even leefde de hoop op toen begin dit jaar een vredesconferentie in het Zwitserse Genève van start ging. Dat topoverleg ontaardde echter in klinkklare ruzie en verkleinde de hoop op een oplossing alleen maar.

Brahimi hield het overigens langer vol dan zijn voorganger, oud-VN-chef Kofi Annan. Die stapte in 2012 op omdat hij vond dat de Veiligheidsraad onvoldoende doortastend optrad om een uitweg uit het Syrische conflict te vinden.

De Verenigde Naties hebben nog geen opvolger voor Brahimi benoemd. Dat tekent wellicht nog het beste de verlegenheid die de internationale gemeenschap al langere tijd met de situatie in Syrië heeft. Voor de ogen van de hele wereld zijn immers inmiddels naar schatting al meer dan 100.000 doden gevallen. Het aantal gewonden is een veelvoud; het aantal vluchtelingen loopt in de miljoenen.

En het gaat maar door. Met wisselende successen aan beide kanten. De laatste tijd lijkt het Syrische regeringsleger aan de winnende hand en vliegen rivaliserende oppositiebewegingen elkaar vooral in de haren. Feit blijft dat nog dagelijks tientallen mensen de dood vinden in het conflict.

Het wordt hoog tijd dat wereldleiders eindelijk eens hun verantwoordelijkheid nemen en de bloedige strijd in Syrië een halt toeroepen. Dat wordt niet bereikt door loze kreten als de eis van het vertrek van president Assad. Het dreigen met Amerikaanse luchtaanvallen en het sturen van Russische marineschepen bieden ook geen soelaas.

Een eendrachtig streven naar vrede in Syrië van de betrokken internationale spelers is de enige manier om een einde aan het conflict te maken.

Dat blijft echter een illusie zolang de internationale gemeenschap zich louter en alleen door haar belangen laat leiden. En die variëren in het geval van Syrië nogal. Rusland wil zijn strategische bondgenoot niet afvallen en zijn olie- en wapenhandel niet in gevaar brengen. De VS zijn bang zich in weer een nieuw conflict in het Midden-Oosten te storten.

Los daarvan hebben beide landen het veel te druk met de onrust in Oekraïne om zich zorgen om Syrië te maken.

Intussen worden morgenochtend opnieuw honderd­duizenden Syriërs wakker in een provisorisch opgezette tent. Opnieuw kunnen veel Syrische kinderen niet naar school. En opnieuw zullen deze week tientallen gezinnen in rouw worden gedompeld.

Zo bezien maakt het ook niet zo bar veel uit of de VN al een opvolger voor Lakhdar Brahimi hebben benoemd. Dat zal vermoedelijk toch niet al te veel uitmaken.