Binnenland

„Dankzij DNA-onderzoek zwart gat opgevuld”

DEN HAAG (ANP). Voor de moeder van de in 1993 vermoorde Andrea Luten (15) uit het Drentse Ruinen zijn de enorme ontwikkelingen in DNA-onderzoek van onbeschrijfelijke waarde. Dat zegt Lammi Luten in reactie op het boek ‘Kroongetuige DNA’ van sporenexpert van het Nederlands Forensisch Instituut (NFI) Lex Meulenbroek en co-auteur Paul Poley. Het boek beschrijft de geschiedenis van ruim 25 jaar DNA-onderzoek.

13 May 2014 16:08Gewijzigd op 15 November 2020 10:39

De stormachtige ontwikkeling van deze vorm van forensisch onderzoek bracht voor Lammi en haar man na 16 jaar alsnog de moordenaar van hun dochter aan het licht. Andrea werd op 11 mei 1993 dood gevonden in de buurt van het fietspad, waarover ze dagelijks naar haar school in Hoogeveen fietste. Dader Henk F. uit Hoogeveen kwam in beeld nadat hij DNA had moeten afstaan na een veroordeling voor huiselijk geweld in november 2009.

„Tot die tijd leefde je met een zwart gat wat je opgevuld wilt hebben”, vertelt Lammi Luten. „Je wilt weten wat er precies is gebeurd en wie het heeft gedaan. Als de dader dan is gevonden ben je in een jubelstemming. Je wilt dat monster in het gezicht aankijken en zijn naam weten. Precies weten wat er is gebeurd en weten dat hij voorlopig in de bak zit”, legt ze uit. „Maar wij vinden de straf nog niet eens zo belangrijk. Ik geloof niet dat mensen in de gevangenis beter worden.”

„Dat alle gebeurtenissen zijn ingevuld. Dat is een hele belangrijke stap in het verwerkingsproces”, benadrukt ze. „Het meest belangrijke voor nabestaanden. Al komt Andrea er niet mee terug.” Lammi Luten wijst nog op een grote hoeveelheid onopgeloste zaken. „Die DNA-ontwikkeling geeft voor iedereen hoop.”

De oudste broer van de in 1986 vermoorde 11-jarige Arthur Ghurahoo beaamt dat dit heel belangrijk is. De moord op zijn jongere broertje werd ook lange tijd niet opgelost. „Dat was heel frustrerend. We hebben in die tijd naar veel mensen in onze directe omgeving gekeken en heel wat mensen aan de politie aangewezen, die volgens ons er mogelijk mee te maken konden hebben”, erkent Julien Ghurahoo. „De nieuwe ontwikkelingen op het gebied van DNA bleken uiteindelijk cruciaal voor het identificeren van de dader.”

In november 2005 maakte de politie de dader bekend. De verkrachter en moordenaar van Arthur bleek niet meer te leven. Hij was eerder in 2005 voor de trein gesprongen. Julien: „We weten wie het is en dat hij er niet meer is. We hebben verdachten kunnen uitsluiten. Dat is belangrijk, daardoor hebben we rust gekregen.”

RD.nl in uw mailbox?

Ontvang onze wekelijkse nieuwsbrief om op de hoogte te blijven.

Hebt u een taalfout gezien? Mail naar redactie@rd.nl

Home

Krant

Media

Puzzels

Meer