Al eerder was bekend geworden dat glycol aan Syrië was geleverd door een Nederlandse onderneming. De hoeveelheid chemicaliën was nog onbekend, evenals het feit dat de leveranties plaatshadden in de periode 2002 tot 2006. Glycol wordt onder meer gebruikt als antivries of als grondstof voor petflessen.

Dat er ook teflon pompen in 2002 zijn uitgevoerd naar het land van president Bashar al-Assad was nog niet bekend bij het ministerie van Ploumen. Hiervoor had een exportvergunning moeten worden aangevraagd, maar er zal geen vervolging worden ingesteld omdat de zaak is verjaard.

Ploumen vindt het „verschrikkelijk” dat Syrië deze goederen in Nederland heeft gekocht ten behoeve van zijn chemischewapensprogramma. „Of deze goederen ook daadwerkelijk zijn ingezet, hebben we nu niet kunnen vaststellen.” Het maakt volgens haar opnieuw duidelijk hoe zorgvuldig je moet omgaan met goederen die zowel voor militaire als civiele doeleinden gebruikt kunnen worden.

Het Syrische bewind moest de informatie aan de Organisatie voor het Verbod op Chemische Wapens (OPCW) geven, nadat het hier vorig jaar lid van was geworden. Vorige maand gaf de Syrische vertegenwoordiger bij de OPCW toestemming om de lijst met geleverde chemicaliën en goederen openbaar te maken.