Amersfoort Vathorst. Acht jaar geleden streek ds. Van der Spoel met vrouw en drie kinderen neer in deze kinderrijke Vinex-wijk. Kort daarvoor had hij zich verbonden aan de Kruispuntgemeente, een samenwerkingsverband tussen de plaatselijke PKN, CGK en NGK. Inmiddels voelt hij zich op en top Amersfoorter en wil hij graag iets doen voor de stad. Ds. Van der Spoel: „Voor mij is het gaan in de politiek de manier om Gods gebod ”heb uw naaste lief als uzelf” in de praktijk te brengen.”

Een dominee die raadslid wil worden. Dat klinkt onlogisch.

Ds. Van der Spoel reageert een tikkeltje bozig. „Wat mij irriteert, is dat er nogal wat mensen zijn die er maar weinig begrip voor lijken te hebben dat ik raadslid wil worden. „Ach, ga je de politiek in? Wat zonde van je talenten”, is zo’n beetje de meest gehoorde reactie. Veel kerkmensen kijken neer op de gemeenteraad, mopperen graag op politici en blijven vervolgens aan de zijlijn staan. Hoewel ik een dergelijke houding goed kan begrijpen, keur ik haar nog niet goed. Ik heb niet de pretentie dat ik zaken kan veranderen, maar wil graag daar zijn waar de beslissingen worden genomen.”

Waar komt uw verlangen om politicus te worden vandaan?

„Dat is de uitkomst van een lang proces. Als predikant van de Kruispuntgemeente werd ik regelmatig betrokken bij activiteiten in Vathorst. Ik overlegde bijvoorbeeld met de wijkcoördinator, de wethouder en de politieagent hoe we bepaalde problemen in de buurt konden oplossen. Ook coachte ik diverse mensen met drukke banen die moeite hadden met het combineren van werk en privé. Zo vroegen enkele burgemeesters en wethouders mij hen te helpen bij het stellen van de juiste prioriteiten. Daardoor keek ik in de keuken van de politiek. Wat ík ervan leerde was: als er ergens een plaats is waar je dingen voor elkaar kunt krijgen, dan is het wel in de gemeenteraad.

Verder ben ik elke maand een week in het buitenland om voor Open Doors preektrainingen te geven aan voorgangers. Enkele jaren geleden was ik in een golfstaat en op verzoek van de pastores ging ik de gebedsgroepjes langs. Op de vraag waarvoor zij wilden dat ik zou bidden, luidde het antwoord steevast: Bid voor ons land en onze stad. Zij voegden eraan toe dat zij door gebeden van anderen tot geloof waren gekomen en dat gunden zij ook hun landgenoten, de vele tientallen miljoenen moslims. Dat ze in hun gebed allereerst hun directe woonomgeving op het oog hadden en niet zozeer hun gezin, kerk of zichzelf, heeft mijn ogen geopend voor de verantwoordelijkheid die een christen heeft voor zijn omgeving.

Voor mij is Jeremia 29:7 belangrijk geworden. In die tekst worden de ballingen in Babel ertoe opgeroepen om de vrede voor die stad te zoeken. Let wel, niet in de eerste plaats de vrede voor Jeruzalem, maar voor Babel. Die opdracht bestaat enerzijds uit het bidden voor de stad en anderzijds uit het je daadwerkelijk inzetten voor de vrede. Die Bijbeltekst heeft mij aangezet tot gebed en ik ben bewogen geraakt met Amersfoort, de stad waar God me heeft gebracht. In de gemeenteraad wil ik me inzetten voor de vrede van deze stad. Ik heb er nu ook de ruimte voor, want ik ben vanwege mijn werk voor Open Doors geen gemeentepredikant meer.”

Wat betekent dat, de vrede zoeken voor Amersfoort?

„Een ander woord voor vrede is bloei. Ook betekent sjalom dat mensen tot hun recht komen. Hierbij denk ik aan Micha 6:8, waarin staat dat de Heere van mensen eist dat ze recht doen, trouw betrachten en ootmoedig wandelen met hun God. Elk mens is uniek en door God geschapen. Ook heeft iedereen talenten gekregen. Als politicus wil ik helpen om voorwaarden te scheppen waardoor die talenten tot ontplooiing kunnen komen. Dat betekent dat de ondernemer niet wordt lastiggevallen door bureaucratische regelgeving, dat de gehandicapte naar zijn dagverblijf kan en dat de oudere kan kiezen voor passende huishoudelijke hulp. Iedereen moet zich thuis kunnen voelen in Amersfoort.”

Wat voor soort raadslid wordt u?

„Laten we er, gelet op ons huidige zetelaantal van 3, van uitgaan dat ik daadwerkelijk in de raad kom. Ik ben een netwerker, probeer graag anderen te winnen voor mijn ideeën om zo dingen voor elkaar te krijgen. Verder wacht ik niet passief af wat er op de agenda komt, maar breng zelf actief zaken in.”

Heeft u al een verlanglijstje?

„Amersfoort is een gezinsstad. Alleen al in de wijken Nieuwland en Vathorst wonen duizenden kinderen. Ik vind het ontzettend belangrijk dat er plaatsen komen waar het hele gezin kan ontspannen. Daarom zou ik graag zien dat er een kindvriendelijk zwembad komt. Het is toch raar dat dit ontbreekt in een gemeente met meer dan 150.000 inwoners?

Het tweede waarvoor ik aandacht wil vragen is het hoge aantal echtscheidingen. In Vathorst, de grootste wijk van Amersfoort strandt een op de twee huwelijken. De reden dat veel huizen in de buurt te koop staan, is dat vader en moeder uit elkaar gaan. De kinderen zijn daarvan de dupe, zeker als een scheiding ontaardt in een vechtscheiding. Ik vind dat de overheid daar wat aan moet doen, bijvoorbeeld het aanbieden van laagdrempelige hulp. Het is toch krom als een gemeente wel opvoedondersteuning aanbiedt, maar bij relatiehulp niet thuis geeft? Zelfs als een relatiespreekuur slechts enkele echtscheidingen zou voorkomen, is het al meer dan de moeite waard.

Als derde wil ik me inzetten voor fiets- en wandelpaden in de polder rondom Vathorst. De wijk zit namelijk tussen twee snelwegen en een spoorbaan in. Veel mensen zouden er baat bij hebben dat ze even lekker in de polder kunnen uitwaaien.”

Zijn er voor de ChristenUnie geen belangrijker zaken dan de komst van een zwembad en de aanleg van fiets- en wandelpaden?

„Het gaat mij niet per se om een zwembad. Wat ik belangrijk vind, is dat mensen met een gezin ergens naartoe kunnen om te ontspannen. Volgens mij is in Nederland een zwembad daarvoor de aangewezen plek. De fiets- en wandelpaden kun je in het verlengde daarvan zien. Mochten andere partijen hierover betere ideeën hebben, dan hoor ik ze graag.

Los van de genoemde speerpunten blijft ons hoofdthema dat we ieder mens tot zijn recht willen laten komen. We willen er zijn voor de zzp’er, werkgevers van grote bedrijven, maar ook voor de kwetsbaren in de samenleving. Ik geloof dat we zeker op het gebied van werk, zorg en jeugd, de taken die de gemeente er vanaf volgend jaar bijkrijgt, als christelijke partij het verschil kunnen maken. Zo is voor ons de keuzevrijheid voor een zorgaanbieder een aangelegen punt. Stel dat je als christen langdurige zorg nodig hebt. Je moet er dan toch niet aan denken dat er dag en nacht iemand aan je bed staat die niets heeft met jouw diepste levensovertuiging?”

Hoe bereidt u zich voor op het raadslidmaatschap?

„Met lezen, lezen en nog eens lezen. En sinds dit seizoen draai ik mee in de steunfractie. Dat houdt in dat ik deelneem aan iedere raadsvergadering. Daardoor ben ik er in ieder geval achtergekomen dat raadslid zijn inderdaad iets voor mij is. Daarnaast ben ik inmiddels goed op de hoogte met het reilen en zeilen in de Amersfoortse politiek.”

Zou u wethouder willen worden?

Beslist: „Nee. Dat is niet te combineren met mijn functie bij Open Doors. Bij het werk in de wereldwijde kerk ligt mijn eerste prioriteit.”

Levensloop Ron van der Spoel 

Ron van der Spoel (1968, Middelharnis) studeerde theologie aan de Rijksuniversiteit Utrecht. In 1994 werd hij predikant van de hervormde gemeente in Loenen aan de Vecht, waarna in 1999 een overstap volgde naar de gemeente van Harderwijk. In 2006 nam hij een beroep aan naar Kruispunt, een missionaire gemeente in de Amersfoortse wijk Vathorst. In 2011 legde hij zijn functie als gemeentepredikant neer om zich als adjunctdirecteur kerk en theologie bij Open Doors, een internationale organisatie die vervolgde christenen wereldwijd steunt, te richten op het trainen van pastores. Van der Spoel is getrouwd en heeft drie kinderen.