De 92-jarige vader van Hoedenmaker was in 1988 ernstig ziek. Hij besloot tot euthanasie. Hij maakte een afspraak met zijn zoon en huisarts. Als hij binnen enkele dagen niet op natuurlijke wijze was overleden, zou hij pillen van zijn arts krijgen.

Dit scenario werd uitgevoerd. Maar ondanks de veertien pillen, die hij met behulp van zijn zoon inneemt, overleed de hoogbejaarde man niet. Na een week in coma stierf de man uiteindelijk aan een dubbele longontsteking.

Justitie verdacht de zoon van moord op zijn vader. Om die reden werd het stoffelijk overschot van de vader voor sectie in beslag genomen. Het OM seponeerde de zaak tegen de zoon wegens gebrek aan bewijs.

Hoedenmaker was het hier niet mee eens. Volgens hem was hij ten onrechte als verdachte gebrandmerkt. Na een juridische strijd van drie jaar stelde de toenmalig hoofdofficier van justitie Berger in Utrecht hem in het gelijk.

Het is niet de enige strijd die Hoedenmaker levert. Al dertien jaar probeert hij erachter te komen wat er met het lichaam van zijn vader is gebeurd. Het werd destijds heen en weer gezeuld tussen een ziekenhuis in Woerden en het gerechtelijk laboratorium in Rijswijk.

Daardoor is het onduidelijk of de familie uiteindelijk het goede lichaam heeft gecremeerd. Het OM erkent in een brief aan Hoedenmaker dat nu niet meer achterhaald kan worden wie er in de kist heeft gelegen die de familie heeft laten cremeren.

Het dossier van Hoedenmaker is inmiddels zestig centimeter hoog. De brieven van het OM bevatten vele tegenstrijdigheden. Voor Hoedenmaker is de maat na alle jaren vol. „Ik wil dat de waarheid boven tafel komt. In dit geval heeft het OM zoveel fouten gemaakt dat ze het in een doofpot willen stoppen. Ik eis daarom een onderzoek door de rijksrecherche.”

Hoedenmaker, die drie keer een hartaanval heeft gehad, neemt ook zijn medicijnen niet meer in. Drie artsen begeleiden hem tijdens zijn hongerstaking.