Hun overstap was opmerkelijk. Hein kwam uit het onderwijs, zijn vrouw had een identieke achtergrond, was daarnaast actief in de welzijnsector en rondde een studie theologie af. „We wilden altijd al een zorgmanege. Onze droom werd werkelijkheid. En meer dan dat. Er ontstond een kettingreactie en wij groeiden mee.”

Het begon met twee paarden in de tuin midden in Geldermalsen; in 2001 namen de Van Hartens een manege over met drie man personeel die uitgroeide tot een veelzijdig bedrijf waar vijftig personen in loondienst werken. „Er staan hier vijftien pension- en vijftig manegepaarden. In totaal hebben we ruim 250 klanten die hier lessen volgen.”

Maar de HartenHoeve is veel meer dan een manege. Dat is alleen al te zien aan de manier waarop er met de paarden wordt omgegaan. De dieren staan niet in stallen, maar buiten in een natuurlijke omgeving. „Een paard dat de hele dag op stal staat met een dekentje op z’n rug: we vonden het vreemd. Een paard heeft van zichzelf een vacht, is een kuddedier en heeft behoefte aan ruimte. Die ruimte krijgen ze hier. Ze leven bijna de hele dag in een groep. In de praktijk werkt dat veel beter.”

Een bezoekje aan de manege leert dat de HartenHoeve nog meer te bieden heeft. Kinderen van vier tot twaalf dartelen vrolijk rond. „Onlangs zijn we een buitenschoolse opvang gestart. Inclusief paardrijden, stoere activiteiten, huiswerkbegeleiding, muziekles en tijd voor een persoonlijk gesprek.”

Kinderen en mensen met een beperking vormen de belangrijkste doelgroep voor Hein en Christien van Harten. „Er werken bij ons tussen de twaalf en de twintig mensen met een beperking. Daarnaast krijgen mensen met een beperking hier paardrijles. Gewoon tussen de reguliere klanten. Die vinden dat heel normaal. Stellen dat zelfs op prijs, omdat de lessen daardoor rustiger zijn. Vriendelijker en minder gejaagd dan elders vaak het geval is. De meeste klanten kiezen bewust voor onze manege. Over het algemeen zijn dat niet de mensen die voor ‘topsport’ gaan. Andere maneges kijken vreemd op van onze aanpak.”

Een ander opmerkelijk initiatief is het project van de Hartenknuffels. „We bezoeken met onze dieren verpleeghuizen en andere zorginstellingen. Met shetlander Floppy staan we in de lift om op visite te gaan bij mevrouw De Vries op de derde etage. De geur van de dieren, een knuffel: het zorgt voor herkenning. Dat geldt voor spastische kinderen, maar ook voor ouderen. Je ziet mensen ontspannen.”

Daarnaast wordt op HartenHoeve de mbo-opleiding zorg en paard gegeven. „De stallen, boxen en kantine dienen als leslokaal en we verzorgen zelf een deel van de lessen. Er is behoefte aan mensen die leren hoe ze activiteiten met paarden kunnen laten aansluiten op de hulpvraag van kinderen, jongeren en volwassenen.”

Ook de oorspronkelijke wens om een leefgemeenschap te creëren, is werkelijkheid geworden. Naast hun vier kinderen wonen er drie pleegkinderen en zes jongeren op de HartenHoeve. Altijd is er op de manege crisisopvang beschikbaar.

„De hoeve is ons leven geworden. Het vergt de nodige energie, maar we krijgen er veel voor terug. Onze droom gaat door. Met veel anderen die het in hun hoofd, in hun hart en met hun handen mee willen dragen.”