„Vrees God en houd Zijn geboden, want dit betaamt alle mensen.” Niet voor niets prijkt juist deze tekst op de gevelsteen van het nieuwe SGP-partijbureau in Rotterdam. Niet voor niets staat deze oproep van Prediker centraal in de nieuwe kernideeën van SGP-jongeren en niet voor niets is dit de oranje draad in de boodschap die de SGP overal in het land uitdraagt.

Bijbels genormeerde politiek betekent dat het Woord van God de bron, maatstaf en toetssteen voor alle (politieke) wijsheid is. Het hart van de SGP klopt in het vrijmoedig belijden van Gods heerschappij en de oproep aan iedereen om gehoor te geven aan Zijn goede geboden.

Vaak wordt gezegd dat getuigen een taak is voor de kerk, niet voor een politieke partij. Dat is een halve waarheid. Natuurlijk is de kerk primair geroepen om het Woord te verkondigen, maar dat sluit juist heel goed aan op de taak van christenpolitici om op te roepen Gods heerschappij en geboden te erkennen.

Past getuigen wel in een seculiere samenleving? vroeg iemand me laatst. Zullen we het eens omdraaien? antwoordde ik. Een seculiere politiek past niet bij de actuele werkelijkheid dat God regeert. Daniëls klacht tegen de heidense koning Belsazar was dat hij God niet verheerlijkt had.

Het staat vast dat getuigen tegenwoordig moeilijker is dan in het verleden, omdat veel mensen het niet meer begrijpen. Dat dwingt ons ertoe om onze woorden zorgvuldig te kiezen en uit te leggen wat we bedoelen. Dat het ons gaat om het goede voor iedereen. Niet om mensen dat op te leggen, maar om hen die boodschap op het hart te binden.

In debatten die zich daarvoor goed lenen, zoals bij algemene beschouwingen of debatten waarbij het om principiële kwesties gaat, verwijzen de SGP-vertegenwoordigers keer op keer naar de kern van onze boodschap. Daarom heb ik bij de laatste algemene beschouwingen heel uitdrukkelijk stilgestaan bij de geschiedenis van de ark van Noach en de verzoening met God die in Christus te vinden is.

Belijden kan altijd weerstand oproepen. Dat beseffen we. Dat mag echter nooit een excuus zijn om te zwijgen. Integendeel. De andere kant is namelijk dat het nalaten van het getuigenis zijn eigen kwaad heeft. Het is een knieval voor de secularisatie, het leven alsof er geen God is.

Als christenen in het openbare leven in hun schulp kruipen, moeten we niet raar opkijken als in de samenleving de ruimte voor het geloof ook steeds verder teruggedrongen wordt.

Voor de SGP ging en gaat het getuigen van Gods heerschappij altijd hand in hand met praktische politiek. Vrijmoedig belijden en het zoeken naar praktische oplossingen voor de problemen van alle dag zijn twee zijden van een en dezelfde SGP-medaille. Als wij in de rijksbegroting concreet iets voor gezinnen kunnen betekenen, ondersteunt dat onze woorden dat het gezin de hoeksteen van de samenleving is. Het is niet of-of, maar en-en. Het Bijbelse belijden draagt en ondersteunt onze moties, amendementen en akkoorden waarmee we proberen onze invloed uit te oefenen op de inrichting van de samenleving.

Tot slot. Het is geen toeval dat je in redes en artikelen van de SGP, vroeger en nu, steeds weer citaten van de 19e-eeuwse staatsman Groen van Prinsterer tegenkomt. Hij heeft over christelijke politiek prachtige dingen gezegd.

In zijn ”Narede van vijfjarigen strijd”, schreef hij dat moedeloosheid niet in het woordenboek van de Nederlander en de christen past. „Ook waar overtuigen onmogelijk schijnt, blijft getuigen plicht.” En hij voegde er betekenisvol aan toe dat hoe groter de verantwoordelijkheid is die op ons rust, des te meer het ons aangewezen is het vertrouwen te stellen op Hem die alvermogend is.

Christelijke politiek in een geseculariseerde samenleving is niet eenvoudig. Het gaat onmiskenbaar gepaard met gebrek en tekort, met vallen en opstaan. Maar het is wel politiek die van zichzelf afwijst, politiek die omhoog kijkt. Dáár ligt ons hart. Daar kunnen wij niet over zwijgen. En juist daarom is het politiek met perspectief.

De auteur is SGP-fractievoorzitter in de Tweede Kamer.