Het hete hangijzer was de achterliggende maanden de discriminatie van homo’s in Rusland. Daar is door de homolobby een zwaar punt van gemaakt, dat vervolgens door opinieleiders en politici ook breed is uitgemeten. Iedereen kan zich nog de discussie herinneren over de samenstelling van de delegatie van de Nederlandse regering die de Spelen zal bijwonen. Of beter: opluisteren, want president Poetin kan in zijn handen wrijven. Het koningspaar, de premier en de minister van Sport geven acte de présence.

De grote aandacht die er in de achterliggende maanden is geweest voor de positie van de homo’s in Rusland, heeft andere kwestie in het Rijk van Poetin in de schaduw gezet. Het merkwaardige is dat weinig mensenrechtenorganisaties daar aandacht voor hebben gevraagd. Terwijl ze wel een structurele zorg van hen behoren te zijn.

Zo is er in de achterliggende jaren, toen de voorbereidingen voor de Winterspelen 2014 in volle gang waren, betrekkelijk weinig aandacht geweest voor de situatie van de arbeiders die de stadions, hotels en andere accommodaties moesten bouwen. Terwijl wel bekend is dat deze werkers vaak onder moeilijke, ja zelfs mensonterende, omstandigheden hun klus moesten klaren. Er waren geregeld bedrijfsongevallen, soms zelfs met dodelijke afloop. Een enkele keer protesteerde de internationale arbeidsorganisatie ILO tegen deze erbarmelijke arbeidsomstandigheden. Maar de klachten hadden nauwelijks effect en de internationale gemeenschap zweeg in alle talen.

Evenzo is er bij mensenrechtenorganisaties heel beperkt aandacht geweest voor de positie van christenen. Nu is die in Rusland, vergeleken met twintig jaar geleden, duidelijk verbeterd. Daarentegen hebben christenen in de autonome republieken binnen de Russische Federatie, zoals Dagestan en Tsjetsjenië, het wel moeilijk. Dat heeft in belangrijke mate te maken met de macht van de moslims in die gebieden. Maar feit is, dat Poetin zich ook op geen enkele wijze bekommert om die protestanten.

Bovendien geldt in zijn eigen land dat vooral Russisch-orthodoxe christenen het goed hebben, terwijl protestanten vooral gedoogd worden. In die zin verschilt hun situatie niet zo veel van die van de Russische homo’s. Mensenrechtenorganisaties, politici en opinieleiders die zich druk maken om de handhaving van democratische vrijheden in Rusland, zou het sieren wanneer zij ook aandacht zouden hebben voor de situatie van deze religieuze minderheden. Maar het blijft opvallend stil.

Is dat alleen gevolg van de onachtzaamheid en lauwheid van de politici en opiniemakers? Nee, zeker niet. Ook christenen in het Westen treft blaam. Zij kunnen nog iets leren van de homolobby, die bleef tamboeren op het vraagstuk van de homorechten.