Ter gelegenheid van de geboorte van de prins gaat Nederland uit zijn dak. Er verschijnen er talloze herdenkingsartikelen op de markt. Het is dan namelijk al weer twintig jaar geleden dat er een Oranjetelg ter wereld kwam: prinses Marijke in 1947.

De ouders houden het prinsje zo veel mogelijk buiten de publiciteit, net als de twee broertjes die daarna volgen. Alleen bij bijzondere gelegenheden worden er foto’s vrijgegeven.

Willem-Alexander gaat in 1972 naar de Montessori-kleuterschool in Baarn. Een jaar later volgt de grote school, de Nieuwe Baarnse School in Baarn. Daar kreeg zijn moeder zelf ook les. Alexander, zoals hij wordt genoemd, krijgt een behandeling als alle andere kinderen. Een paar rechercheurs zijn altijd in zijn omgeving. Zijn schoolprestaties zijn gewoon, branie is hem niet vreemd. Vieze woorden worden hem op Drakensteyn snel afgeleerd. Een jongen als alle andere. Hij komt in verzet tegen zijn positie, probeert aan zijn bewakers te ontkomen. Het zal hem een leven lang blijven achtervolgen dat hij in 1978 tegen fotografen zegt dat ze moeten oprotten. Op Koninginnedag mikt hij met proppen naar de camera’s. Moeder Beatrix wijst haar zoon terecht. In eerste instantie lijkt de prins zich te ontwikkelen tot een verwend blaagje.

Op het Baarnsch Lyceum is er geen Incrementum -select klasje- maar een gewone klas. Hij vecht met anderen en bijt van zich af. In 1980 moet hij verhuizen naar Den Haag. Hij gaat dan naar het Vrijzinnig Christelijk Lyceum in de hofstad, en vindt dat niet leuk. Lage Vuursche staat al snel model voor geluk, en dan zijn er de gezondheidsproblemen met zijn pa. Op 1 juli 1981 treedt hij voor het eerst officieel naar buiten bij de opening van de Willemsbrug in Rotterdam. In 1983 gaat hij naar United World College of the Atlantic in Llantwit Major in Wales, weg van Nederland. Hij blijft daar twee jaar. Hier leert hij zichzelf te zijn, met vele anderen uit vele landen, verschillende culturen en achtergronden.

Voordat hij zich laat inschrijven bij de universiteit gaat hij in militaire dienst bij de Koninklijke Marine. Dat is voor hem een vorming die hij nooit heeft willen missen. Hij begint aan een studie geschiedenis in Leiden maar excelleert niet echt - dat doen zijn broers wel voor hem. De resultaten van zijn scriptie zijn niet bekend. Hij woont tijdens zijn studie in zijn huis aan het Rapenburg, waar hij zelf kookt.

Willem-Alexander heeft moeite met het vanzelfsprekende troonopvolgerschap. Aan de andere kant is hij een moederskindje - hij zal zijn moeder niet graag tegen zich in het harnas jagen. Hij doet, in tegenstelling tot zijn Oranjevoorouders, niet op zijn achttiende belijdenis, maar pas veel later. Het pleit voor hem dat hij het geloof geen vanzelfsprekendheid vindt. In 1997 zegt de prins dat hij zich heeft verzoend met het koningschap.

Na een aantal vriendinnen ontmoet hij in het Spaanse Sevilla Máxima Zorreguieta. Het verleden van haar vader is van dien aard dat het nogal wat beroering wekt, maar Máxima weet met haar spontaniteit de harten van de Nederlanders te winnen. Intussen professionaliseert de prins zich als waterdeskundige, iets wat hem goed afgaat. Met zijn vrouw vormt hij een goed en evenwichtig duo. Hij wil zinvol bezig zijn. Zijn imago is veranderd ten goede - de naam Prins Pils wordt nauwelijks meer gehoord. Hij zal een andere koning zijn dan zijn moeder.

In juni maakten de kroonprins en zijn vrouw bekend dat zij een kind verwachten. De Prins van Oranje is van plan, zo zei hij gisteren, zijn dochter „een zo normaal mogelijke jeugd” te geven, al zal hij sterk rekening moeten houden met de veiligheid en de privacy van de spruit. In de afgelopen eeuw waren er behalve in de eerste oorlogsdagen toch zelden échte zorgen om de persoonlijke veiligheid. Men ging er in Nederland meestal van uit dat het hier allemaal wel losliep met de kans op aanslagen en ontvoeringen. En paparazzi kwamen in ons land pas na de geboorte van de aanstaande vader in opkomst.