Euthanasie onder de zestien jaar is nu verboden. Jongeren tussen de zestien en de achttien die een doodswens hebben, kunnen een euthanasieverzoek alleen maar indienen met toestemming van hun ouders. Mensen boven de achttien mogen dat zelfstandig doen. Maar ook die groep jongvolwassenen vindt dat er te veel barrières worden opgeworpen als ze een arts vragen te mogen sterven.

Dat laatste is niet verwonderlijk. Vooropgesteld, ieder verzoek om euthanasie is tegennatuurlijk en tegen de Bijbelse normen. Daarover geen misverstand. Maar het is echt onvoorstelbaar als jonge mensen begeren te sterven. Wie jong is, wil leven; wil oud worden. Alleszins verklaarbaar dus dat artsen veel bezwaren aanvoeren wanneer een jonge man of vrouw verzoekt een middel te krijgen dat de dood doet intreden.

Dat de jongerenafdeling van de NVVE nu vraagt de leeftijdsgrenzen naar beneden bij te stellen is een gevolg van een ander denken over dood en leven. De dood is voor velen niet langer de koning der verschrikking, zoals de Bijbel die ons tekent. Sterven wordt gezien als een natuurlijke afsluiting van een leven, dat vooral mooi en vol genot moet zijn. Dat leven en dood niet tot het domein van de mens maar tot het machtsgebied van God behoren, is een gedachte die al helemaal uit het moderne denken is verdwenen. Niet alleen het levensbegin maar ook het levenseinde wordt steeds meer als maakbaar gezien. De mens wil ook op dit terrein het heft in eigen handen nemen.

Het pleidooi om de mogelijkheid tot euthanasie te openen werd ooit begonnen vanuit de gedachte dat ondraaglijk en uitzichtloos lijden niet past bij de waardigheid van het menselijk leven. Nadat eerst levensbeëindiging bij lichamelijk lijden wettelijk was toegestaan, werden na verloop van tijd de regels aangepast, waardoor euthanasie bij zwaar psychisch lijden ook mogelijk was. In de beeldvorming ging het vooral om oude(re) mensen die al een heel leven achter zich hadden. Niemand had zich twintig jaar geleden kunnen voorstellen dat er ook ruimte moest komen voor jongeren. Dat pleidooi wordt nu gevoerd. En de geschiedenis heeft geleerd dat wie vanuit libertijns denken over vrijheid en zelfbeschikking maar lang genoeg dramt, op den duur zijn zin krijgt.

De jongerenafdeling van de NVVE vraagt om begrip voor jongeren die een levenseindewens hebben. Dat is te veel gevraagd. Dat standpunt sluit begrip voor jonge mensen die het leven niet meer zien zitten bepaald niet uit. Integendeel, met hen moet de omgeving veel compassie hebben. Zij heeft de taak vensters open te rukken die jongeren in hun pijn en verlatenheid stuk voor stuk dichttrekken. Juist christenen zouden daarin voorop moeten lopen. Omdat zij weten van een perspectief dat over het graf heenreikt.