Hoewel er nog een jaar vol verjaardagen voor de boeg ligt, hebben ze de periode overleefd waarin iedere avond bol stond van hoe gaat het met jou, met mij goed gelukkig en met jou, nog een beetje werk, ja druk, ’t is trouwens slecht in de bouw, o, ik hoorde juist dat het een beetje aantrok, zal tijd worden en willen de kinderen nog een beetje groeien, tante truus is hier vorige week nog geweest, ze bleef eten, ja bloemkool met spruitjes, en weet je waar ze lekkere spruitjes hebben, bijzonder mooi weertje vandaag, ja wel een beetje warm voor de winter, zeg heb jij trouwens dat filmpje van die ontploffende walvis nog gezien, ranzig.

Je hoeft echt geen lid te zijn van de Partij voor de Dieren om van koetjes en kalfjes te houden. Er zijn heel wat mensen die uitstekend aanvoelen waarom dit soort small talk belangrijk is. Het onderhoudt de relatie. Als iemand een stukje van zijn dagelijks leven met hen deelt, gaat het niet om de boodschap maar om de verhouding. Zij luisteren niet in de eerste plaats naar wat de ander zegt, maar naar wie hij of zij is. En dat voelen ze prima aan.

Voor hen is praten niet simpelweg een boodschap van de zender naar de ontvanger sturen. Hoewel hun gesprekken voor anderen wat onbenullig kunnen overkomen, zouden zij zo’n definitie veel te oppervlakkig vinden. Praten is niet een pakketje informatie droppen. Met elkaar praten is laten weten dat je er bent voor de ander en dat je gezien wordt. Het gaat niet over waarover het gaat. Het gaat over verbondenheid. Zij worden niet zenuwachtig van weilanden vol koetjes-en-kalfjes, ze worden pas ongerust als er stiltes vallen.

Praten is voor hen dus niet functioneel informatie overdragen. Het is een manier om de ander te leren kennen, met zijn zorgen en vreugden, en om te laten weten dat je geïnteresseerd bent in elkaar. Daarom vinden zij het verwarrend als de ander hen niet in de ogen kijkt. Of als de ander in de krant zit te kijken, terwijl je iets aan het vertellen bent. Dan is het net of je er niet toe doet.

Maar praten is voor hen nog meer. Het is een manier van denken en van het ordenen van je gedachten en gevoelens. Je moet niet gek opkijken als je deze mensen hoort praten terwijl er niemand in de buurt is. Zo ga je al pratend op zoek naar de dingen die er werkelijk toe doen, ook al voelt dat redelijk subtiel. Zo verwerk je de indrukken die je de hele dag opdoet.

Want ze doen razend veel indrukken op. Verbonden met alles en iedereen. Als zij naar je luisteren, kunnen ze het niet laten om ook het gesprek achter zich te volgen en het vogeltje te spotten dat voorbijvliegt. Tegelijk beseffen ze meer dan wie ook dat hun gesprekpartner recht heeft op 100 procent aandacht. Inspannend.

Als zij een avond organiseren, moet alles in harmonie zijn. Ze kunnen heel lang nadenken over: wat zal ik aandoen, wie zit naast wie en waar staan de kaarsjes. Gezelligheid is van levensbelang. Juist omdat ze zich zo verbinden met hun omgeving, voelen ze zich ook gemakkelijk wat schuldig. Als twee gasten de hele avond nauwelijks hebben gepraat, geeft dat een vervelend gevoel. Daarover zou je dan weer met jezelf of een ander moeten praten. Om alles weer even te ordenen en in de juiste proporties te zien.

Zonder deze gezellige sfeermakers zou de wereld er heel anders uitzien. Het is goed dat de koetjes-en-kalfjesmijders zich dat realiseren. Wellicht kunnen ze zelfs een beetje oefenen om door de woorden heen op zoek te gaan naar de ander en zijn emoties. En verder, gewoon zichzelf blijven. Anders wordt het dit jaar veel te druk op de verjaardagsfeestjes.

Reageren? welbeschouwd@refdag.nl