Het begon jaren geleden tijdens een vakantie in Duitsland. „In een winkel ontdekten mijn man Jillis en ik fotokaarten met landschappen en bloemen. Prachtig waren ze. Ik vond fotograferen toen al leuk en dacht: Dat moet ik zelf toch ook kunnen. Een poosje later kreeg ik van Jillis een nieuw fototoestel voor mijn verjaardag.”

Het leidde in de loop der jaren tot talloze foto’s, meer dan 10.000 wenskaarten, vijf kalenders –die voor 2014 kwam onlangs uit– en twee fotoboeken met haar woonplaats Herwijnen en omgeving in de hoofdrol. „Ik heb weleens een bruidsrapportage gedaan van familie en af en toe maak ik een portretfoto, maar eigenlijk heeft dat niet mijn voorkeur. Foto’s maken van onze kleindochter vind ik natuurlijk wel leuk. Maar natuur en landschap liggen me meer.”

Van Kuilenburg wandelt en fietst veel. Bijna altijd neemt ze haar fototoestel mee. „’s Morgens vroeg ga ik een halfuurtje wandelen over de dijk langs de Waal. Dat is genieten en het is ook goed voor mijn gezondheid. Bovendien is het dan heerlijk rustig. En als ik de zon zie opkomen, is er zo veel moois om te fotograferen. Ik moet dan nogal eens denken aan Psalm 19: „Het ruime hemelrond, vertelt met blijde mond, Gods eer en heerlijkheid.””

Deze psalmtekst staat ook in een van haar boeken. Met op diezelfde pagina een eerbetoon aan haar man: „Zonder zijn enthousiasme zou dit boek nooit zijn geworden tot wat het is. Jillis geeft me vaak een duwtje in de rug. Hij gaat naar de drukker, maar komt ook met ideeën.”

Regenboog

Ze wijst op een foto met een regenboog boven een kerk. „Ik was al eerder op jacht geweest om die vast te leggen, maar het was nog niet echt gelukt. Op een middag belde Jillis, die onderweg was. Hij zei dat er een regenboog boven de kerk stond en dat hij me met de auto naar de dijk zou brengen. Ik had wat bedenkingen, want ik stond net te koken. Toen hij aandrong, heb ik de pitten maar uitgedaan. Foto’s maken is mooi, maar als je er samen plezier aan beleeft, wordt het pas echt leuk.”

Fotografiecursussen heeft ze niet gevolgd. „Van mij hoeft het niet zo verfijnd. Als je iets ziet, moet je klikken. Als je te veel tijd besteedt aan allerlei instellingen, ben je vaak te laat. De mooiste foto’s maak ik op onverwachte momenten. En soms moet je een beetje geluk hebben.”

De afgelopen jaren legde Van Kuilenburg landschappen, oude gebruiken en bijna uitgestorven beroepen vast. Ze fotografeerde idyllische plekjes in diverse jaargetijden, legde een boer vast die met een sikkel aan het maaien was en bracht een optocht met paard-en-wagens in beeld. „Dat gemoedelijke trekt me. Het hoort bij de Betuwe.”

De inwoners van Herwijnen waarderen Van Kuilenbergs fotografie sterk, hoewel ze zelf te bescheiden is om dat toe te geven. Dorpsgenoten bellen spontaan op of schieten haar aan als ze iets leuks zien. Winkels gebruiken haar foto’s voor etiketten op steekproducten. „Dat zorgt voor een Herwijnens accent.”

Dat geldt ook voor haar kaarten en kalenders. Die gaan op braderieën en verkoopdagen als warme broodjes over de toonbank. „De saamhorigheid in Herwijnen is groot. Mensen vinden het leuk om kaarten van het eigen dorp te hebben of te versturen.”

Extra dimensie

Gemiddeld verkoopt Van Kuilenburg zo’n 1000 tot 1500 kaarten per jaar. Van de opbrengst wordt een deel geïnvesteerd in apparatuur. Het grootste deel van de opbrengst van kaarten en kalenders gaat echter naar de drie kinderen die het echtpaar in het buitenland heeft geadopteerd. „Dat geeft mijn hobby een extra dimensie.”