De moslimbroeders vormen een splijtzwam in de Arabische wereld. Terwijl Qatar de moslimbroeders volop steunde, zag Saudi-Arabië diezelfde broeders als een gevaar voor de eigen binnenlandse veiligheid. Tot nu toe wisten de golfstaten hun halfjaarlijkse bijeenkomsten echter toch altijd af te sluiten met een gezamenlijke slotverklaring. Wat hen namelijk verenigde was de vurige wens om de maatschappelijke en politieke onrust van de Arabische lente buiten de eigen deur te houden.

Tijdens de laatste top in Koeweit lijken de onderlinge geschillen echter te zijn verscherpt. De zes Arabische Golfstaten hebben jaren geleden een samenwerkingsverband (de Golf­samenwerkingsraad) opgezet, die Saudi-Arabië graag verder wil ontwikkelen tot een echte unie naar het voorbeeld van de Europese Unie. Vorige week verklaarde het sultanaat Oman echter plotseling dit samenwerkingsverband van de golfstaten te zullen verlaten indien deze Unie er zou komen.

Dit dreigement was direct verbonden met het belangrijkste thema dat de bijeenkomst in Koeweit volledig overschaduwde: het recent in Genève gesloten akkoord tussen Iran en het Westen. Saudi-Arabië wantrouwt de Iraanse intenties en zou graag zien dat de Arabische Golfstaten zich opstellen als één front tegen de „acute Iraanse dreiging.” Vandaar ook de wens om een sterke unie te vormen, met eigen leger.

Dit laatste is echter precies de reden waarom Oman tegen deze unie is. De meerderheid van de Omaanse bevolking praktiseert een vorm van de sjiitische islam en de Omaanse sultan Qaboosh was een van de eersten die naar Iran afreisden om de nieuwe president Rohani te feliciteren.

In de Arabische wereld overheerst het beeld dat de strijd tussen de Verenigde Staten en Iran om invloed in de regio feitelijk is gewonnen door Iran. Het Genèveakkoord wordt gezien als een Iraanse zege en als een signaal dat de Verenigde Staten bezig zijn zich uit het Midden-Oosten terug te trekken.