Begin deze week rondde het bestuur de benoemingsprocedure af. Donderdag bracht de Nederlandse Patiënten Vereniging (NPV) het nieuws naar buiten: Wiegman wordt de opvolger van dr. Ruth Seldenrijk (62), die per 1 februari om gezondheidsredenen vroegtijdig bij de NPV vertrekt.

Ruim een jaar geleden werd u van oud-Kamerlid van de ChristenUnie regiomanager bij de Landelijke Huisartsenvereniging Noord-Nederland. Was u zoekende naar een nieuwe baan toen u solliciteerde bij de NPV?

„Nee, ik geloof echt dat dit op mijn weg is gekomen. Omdat ik als Kamerlid het woord voerde over volksgezondheid was ik blij met mijn baan bij de LHV. Tot op heden heb ik het in die functie ontzettend naar mijn zin.”

Vanwaar dan toch de overstap?

„Ik ben gaan nadenken toen ik hoorde dat Seldenrijk zijn vertrek had aangekondigd. Voor mij kwam dat eerder dan verwacht. Ik ken de NPV goed uit mijn tijd als Kamerlid, we hadden altijd goed contact. Meer nog, ik mag wel zeggen dat ik me altijd bijzonder met de NPV verbonden heb gevoeld. Daarom vind ik het ook des te bijzonderder dat ik er straks aan de slag mag als directeur.”

Waar komt die verbondenheid zoal op neer?

„De NPV wil uitdragen en stimuleren dat het goed is als de zorg functioneert vanuit christelijke waarden. Dat is een missie en een visie die mij zeer aanspreekt. Daarnaast weet ik mij verbonden met alle activiteiten die de organisatie ontplooit voor vrijwilligers en mantelzorgers. En niet te vergeten: ik weet mij één met de brede, christelijke achterban van de NPV.”

De VBOK koos drie jaar terug vrij snel na het aantreden van een nieuwe directeur voor een nieuw profiel en een nieuwe uitstraling. Heeft een facelift voor de NPV ook voor u hoge prioriteit?

„Op dit moment kijk ik er vooral naar uit om vanaf 1 februari te gaan optrekken met alle personen en organisaties zoals die op dit moment verbonden zijn aan de NPV. Als een olifant door een porseleinkast gaan, is nooit mijn ding geweest.

Natuurlijk ga ik me met heel veel passie inzetten om zo veel mogelijk christelijke jonge mensen te betrekken bij de NPV. Jongeren en jongvolwassenen kiezen niet meer automatisch voor een organisatie omdat ze nu eenmaal bij een christelijke kerk behoren. Ze kijken wat de doelstellingen zijn en of die herkenning bij hen oproepen. Ik moet hen ervan overtuigen dat lid zijn van de NPV een meerwaarde heeft.”

Wat wordt uw boodschap, uw verhaal?

„Mijn motto wordt dat elk mens vroeg of laat in zijn leven ofwel zorgvrager ofwel zorggever is. Voor christenen is dat niet anders. Zorgvragers en zorggevers hebben belang bij een organisatie die achter of naast hen staat. Voor het geven van zorg, ondersteuning en bezieling. Dat is wat de NPV voor christenen kan doen.

Ik denk verder dat er na alle verschuivingen die er de afgelopen jaren zijn geweest rond abortus en euthanasie weer nieuwe, ethische vragen op ons afkomen, die om christelijke doordenking vragen. Op genetisch gebied volgt de ene doorbraak de andere op. Dat plaatst ons wel voor de vraag wat al die kennis ons brengt. Moet je elke mogelijkheid tot genetisch onderzoek aangrijpen? Mag je grenzen stellen aan een behandeling? Moet je alle mogelijkheden die er zijn ook benutten? Of kan er ook een moment zijn waarop je mag zeggen: Ik mag het nu overgeven, dit ligt buiten de grenzen van onze menselijke verantwoordelijkheid.”

Als Kamerlid reageerde u altijd razendsnel op het medische nieuws, op voorstellen van andere Kamerleden en op nieuwe wetsvoorstellen. Zijn uw NPV-Twitteraccount en -weblog al geactiveerd?

„Bij mijn afscheid uit de Kamer werd inderdaad verwezen naar het aantal werkbezoeken dat ik jaarlijks aflegde. En ik geloof ook nog naar het aantal door mij ingediende moties dat uiteindelijk bleek te kunnen rekenen op een Kamermeerderheid. Als persoon ben ik in die korte tussentijd natuurlijk niet veranderd. Ik ben gewoon gebleven wie ik was, maar welke communicatiemiddelen ik straks ga gebruiken ga ik natuurlijk eerst bespreken met de communicatieafdeling van de NPV.

Wat ik niet onder stoelen of banken steek, is mijn overtuiging dat we als NPV een actuele boodschap hebben, die we niet voor onszelf moeten houden. Integendeel, we moeten naar buiten met ons verhaal en als moderne communicatiemiddelen ons daarbij behulpzaam zijn, is dat alleen maar mooi.”

De overheid trekt zich terug uit de zorg en wil burgers stimuleren tot zelfzorg en mantelzorg. De subsidiekraan voor organisaties als de NPV gaat dicht en het ledenbestand daalt. Hoe ziet u de toekomst?

„Het is allemaal waar, maar de ontwikkelingen in de zorg raken ons allemaal, ongeacht welke kant ze opgaan. Vaste subsidies verdwijnen inderdaad steeds meer, maar daar komen projectsubsidies voor terug. Ik ga dus eerst na welke deuren zich straks voor de NPV zullen sluiten. En dan gaan we kijken welke ramen we open kunnen doen.”